Arafta Açan Güneş ~{TAMAMLANDI }

Bölüm 22

Günler haftaları haftalar birbirini takip etmiş 1 ay bitmişti . İki ekip geceli gündüzlü çalışıp inşaatı projedeki plana yetiştirmişlerdi artık.
Cemil işleri zorlaştırmaya çalışsada istediğini elde edememiş sadece aksaklıklara neden olmuştu her gelen işçiyi bir şekilde engelliyor ve işçisi kalmamalarına sebep oluyordu en sonunda Mersin'den ve Kozcular'ın kendi inşaatından işçiler gelmiş ve bununla beraber işler hızlanmıştı. ama bi yandan Senem bi yandan Siyabend işleri toparlamıştı bu durum da Cemil'i daha sinirli biri haline getirmişti. Siyabend'i aynı yerden vurmak istemiş ama istediğine ulaşamamıştı. Tek amacı Senem'in burdan gitmesiydi o giderse Siyabend yıkılacak acı çekecek ve Cemil rahatlayacaktı. Ama ne yaparsa yapsın ne kız gidiyor nede Siyabend ondan uzaklaşıyordu. Hatta bir keresinde Senem'i çarşıda görmüş ve yolunu kesmişti.

"Ooo Senem hanım nasılsınız görüşmeyeli?"

Senem karşısında dikilen adama bakıp kaşlarını çattı.

"Derdin ne senin ne demeye heryerden çıkıyorsun."

"Aaaaa korktun mu yoksa benden. Ama korkmalısın tabi yoksa bir eğlencesi kalmayacak."

"Ne istiyorsun bizden?"

"Benden alınanı istiyorum verebilir misin?"

"Ne! Ne saçmalıyorsun?"

"Elif benimdi sadece benim ama senin bu aşağılık sevgilin tekrar aklını karıştırdı onun."

"Doğru konuş! Ne yaptıkları beni ilgilendirmiyor. Ayrıca madem senindi elinde tutmayı bilseydin."

"Çok safsın Senem gerçekten inandın mı gördüklerine yani. Bu aptal seni aldatır mı sanıyorsun.  Herşey Elif'in planıydı. Son oyununu oynadı ve gitti."

"Sen nerden biliyorsun tüm bunları? Herşeyi geçtim şuan resmen bana onun suçsuz olduğunu tüm hatanın Elif'e olduğunu söylüyorsun. "

"Zamanı gelince öğrenirsin."

"Senden hiçbişey öğrenmek istemiyorum. Bak git burdan olay çıkmasın. "

"Kim çıkaracakmış o olayı bakalım?"

Ve tam o anda kızın arkasında beliren adamla kaşları çatılmış ceplerinden çıkardığı elleri yumruk halini almıştı.
Senem de onun baktığı yere bakmış ve Siyabend'i görmüştü bir adamla konuşuyordu.

"Hemen git burdan seni farketmeden."

"Neden dayak yer diye mi korkuyorsun?"

"Hayır aptal seni öldürüp katil olur diye korkuyorum! Defol git artık."

"Şimdilik gidiyorum ama şimdilik."

Cemil şuan burda yeri olmadığına karar verip uzaklaşmıştı kızın yanından.

O günden sonra bir daha görmemişti bu adamı Senem.

Senem ve Siyabend'se bu geçen bir ayda azda olsa yakınlaşabilmişlerdi.  Her nekadar Siyabend hala konakta kalamıyor olsada bunu hiç dert etmiyordu. En azından sürekli kavga etmiyor hatta bazı zamanlarda fikir alışverişleri bile yapabiliyorlardı.

Proje toplantısının ardından Senem günlerce uğramıştı onunla pes etsin bıraksın diye elinden geleni yapmıştı hatta bir keresinde yine inşaatın ortasında kavga ederlerken çatıya çıkan asansör halatı kopmuş içindeki tuğlalar aşağı düşmüştü. Senem o an kavgayla ne ona seslenen ustaları duymuş ne de tam üstüne düşen şeyleri görmüştü. Siyabend onu. Bir anda geriye çekmese çoktan ölmüştü belkide.

Bazı günler Senem ve Rüzgar geceye kalmış bazı günlerdeyse Siyabend ve Çağrı gün içinde çok uğramışlardı. Senem ve katı kuralları zaman zaman Siyabend'i zorlamış hatta bazı zamanlarda tartışmalara bile yol açmıştı. Ama bu tartışmalar kısa sürede tatlıya bağlanıyorum. Senem eskisi kadar katı değildi ona karşı. Bu kadar bir arada olup ona sinirli kalamazdım zaten. Bu süreç herkes için yorucu ve zor geçmişti.