Bölüm 29

12.6K 607 954
                                    

ÖNCELİKLE BU BÖLÜMÜ BANA BÖLÜM İÇİNDEKİ RESMİ HAZIRLAYAN CANIM ABLAM gulistanhikayeleri ne İTHAF EDİYORUM.

ONUN KİTABINA DA MUTLAKA BİR GÖZ ATIN DERİM 💕💕💕💕

BÖLÜME GEÇEBİLİRSİNİZ KEYİFLİ OKUMALAR

Sevgi göstermek için hep son anları bekliyoruz; hastane koridorlarını,siren öncesini, veda vaktini ama bilmiyoruz ki ölümün son anı yok. O ansızın gelecek ve yüreğinize binen pişmanlık hiçbir şeye fayda etmeyecek...


Senem yanındaki huzur kokusuyla açtı gözlerini yeni güne. Dün gece ki yorgun halinden eser kalmamıştı. İstediği olmuş tüm gece halasıyla konuşmuş yer yer ağlayıp teselli edilmişti.

Yavaşça doğrulup saate baktı henüz saat 5'i yeni gösteriyordu. Kalkıp lavaboya gitti ve ihtiyaçlarını karşılayıp odadan çıktı. Halası ikinci katta ki odada kalıyordu. Yukarı çıkmak için merdivenlere yönelmişken mutfaktaki tıkırtılarla durup aşağı inmeye karar verdi.

Siyabend ilk defa bu saatte uyanıyordu güneş bile daha yeni doğarken uyku onu çoktan terk etmiş yapacak bir şey bulamayınca da mutfağa inip kahve yapmaya karar vermişti. Her nekadar karar vermiş olsada bir türlü becerememiş kahve hep su gibi kalıyordu. Tam cezveyi lavaboya atıp kahveden vazgeçmişti ki arkasını dönmesiyle kapıya yaslanmış gülerek ona bakan huzurunu gördü.

Dilinden dökülenler kendisinden bağımsız kalbinden geçenler oldu.

"Sen gülünce kalbim delirir, bir umut kuşu havalanır gökyüzüne."

Senem duyduklarıyla bir an nefesinin kesildiğini hissetti

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Senem duyduklarıyla bir an nefesinin kesildiğini hissetti. Bir adım yaklaşıp tam karşısında durdu yüzünden silinmeyen hatta biraz daha büyüyen gülümsemesiyle. Bu tebessümün karşısındaki adamda deprem etkisi yarattığını bilse ne yapardı bilinmez.

" Günaydın bende bu aydınlık nerden geliyor diyordum. Urfa da değil ama benim kalbime güneş doğmuş."

"Ne güzel bir günaydın bu böyle. Nerden ezberliyorsun bunları."

Siyabend bu sözlerle yalancı bir hüzünle bakakaldı.

"Aşk olsun güzelim ya ne ezberlemesi içimden geldi. Sen neden bu kadar soğusun bana karşı. Seni korkutan ne? Sevmek mi beni sevmekten mi korkuyorsun?"

 Seni korkutan ne? Sevmek mi beni sevmekten mi korkuyorsun?"

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Arafta Açan Güneş ~{TAMAMLANDI } Where stories live. Discover now