Arafta Açan Güneş ~{TAMAMLANDI }

Bölüm 47

Hayatta bazı şeylerin önüne geçilmez. Bazen sizin dışınızda gelişen olayları sadece izlemekle kalırsınız.

S&S

BÖLÜM ŞARKISI: EMİR ŞAMUR =SAÇMA SAPAN

VE İKİNCİ ŞARKIMIZ BİROL NAMOĞLU =MUHTEMEL AŞK

KEYİFLİ OKUMALAR 💕

Senem hala şaşkınca kendisine sarılan adamın rüya olup olmadığını anlamaya çalışıyordu. Gelmiş miydi gerçekten. Yavaşça gevşetti kendi kollarını Siyabend de biraz uzaklaşıp yüzüne bakmıştı.

"Sen gerçek misin?"

"Güzelim benim geldim."

Senem elini yüzüne getirip okşadı.

"Nasıl çıkabildin? Ne oldu anlat hemen."

"Yanlış anlama olduğunu söyledim sana çıktı işte ortaya. Düşünme bunları sen neden bu kadar ağladın?"

Senem kaşlarını çatıp baktı ona.

"Sanki komşuya gittin de oradan dönüyorsun ya ne kadar basit bir şeymiş gibi konuşuyorsun. Ne demek düşünme? Farkında mısın nişandan aldılar seni bizim nişanımız!"

Siyabend yatakta oturur vaziyete gelen kıza baktı. Belliydi ki anlatmadan rahat bir nefes alamayacaklardı.

" Tamam sakin ol anlatacam. "

" Dinliyorum herşeyi ama saklamak yok artık. "

Siyabend yataktan kalkıp hemen köşedeki tekli koltuğa oturdu.

"Biliyorsun ki Cemil sürekli bir pislik çıkarıyordu. Derdi ne neden dersen ben de şimdiye kadar sadece Elif'i onu kullanmış olmasını hazmedemedi diye düşünmüştüm. Meğer Elif'i ölümünden beni sorumlu tutuyormuş. En son dün sabah çarşıda Nazlı'ya kaçırmaya çalışınca Murat abi de onu yaraladı. Sonra ben de babasına gittim ve olanları anlattım çünkü Cemil' i durdurabilecek tek kişi odur."

Senem gözlerine bakarak onu dinlerken araya gitmek zorunda hissetti kendisini.

" Elif neden öldü? Neredeydi onu hiç görmedim o geceden sonra demiştin. "

" Güneşim gerçekten haberim yoktu abim daha az evvel söyledi. Sana söyledim o geceden sonra neden gittiğin neden yok olduğunla ilgileniyordum sadece."

"Beni bu kadar zaman aradın yani peki nasıl bulamadın? Ben aslında hep yakındım sana."

"Sen seni bulmamı istemedin ki. Bak gerçekten yaşadıklarımız zor şeylerdi. Tam mutlu olduk dediğimiz an siyaha boyandı. Ama söz veriyorum sana bu sondu."

Senem yataktan kalkıp odanın içinde ileri geri yürümeye başladı. Neden herşey yolundaymış gibi hissetmiyordu.

" Nasıl bu kadar eminsin? "

" Öldü Cemil artık yok! "

"Siyabend bu olanlar basit şeyler değildi. Ben çok korktum anlıyor musun?"

Siyabend de oturduğu koltuktan kalkıp hemen karşısında durdu. Onu usulca çekip sarılırken bir yandan konuşuyordu.

"Özür dilerim bunları yaşadığın için. Özür dilerim engel olamadığım için. "

Senem de ona sarılması ile sakindi şimdi. Oda kollarını beline doğru sarmış ve başını sol göğsüne yaslanmadan önce kalp sesini duymuştu.

"Sen nasıl engel olacaktın ki o saçma sapan düşüncelerle bize sana saldırmayı kafasına koymuş bir kere. Gerçekten bitti mi şimdi?"

"Bitti güzelim bitti artık öyle biri yok hiç olmamış gibi devam edelim olmaz mı?"