Arafta Açan Güneş ~{TAMAMLANDI }

Bölüm 35

Ben sana hep üşüyordum.
Çünkü kıştım.
Nakıştım.
Bakıştım.
İnkar etmiyorum da bunu.
Seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım.
Ve lütfen inkar etme.
Sana en çok ben yakıştım.

Özdemir Asaf

Merhaba can okurlarım yine ben geldim 💕 😊

Bölüm şarkısı ;Adem Gümüşkaya =Şansımız döndü

Hemen şuraya bırakıyorum 😉

Keyifli okumalar 💕💕💕

Kolundaki saate bakınca saatin 12.30 olduğunu gördü ve doğruca hedefindeki odaya doğru ilerledi. Kapıyı açıp içeri girince karşısındaki kız birden çığlık atıp kafasına sert birşey fırlattı yere düşmeden önce son gördüğü şey kendisine yaklaşan kalın cisimdi...

"Ne oluyor lan. Ahhh kafam kafamı yardı. Kimsin sen ya?"

Zülal karşısında yere oturmuş başını tutan genç adama bakıp korkuyla bir iki adım daha attı. Biraz daha yaklaşınca gözgöze geldiler. Adamın biranda ayağa kalkıp kendisine yaklaşmasıyla çığlığı basıp büyük bir curcuna İn başlamasına start vermiş oldu.

Senem ve Siyabend arabadan yeni inmiş konağa giriyorladı ki birden bire bir çığlık yükseldi Kozcu konağında. Ve her odada farklı kişilerden benzer sesler çıktı.

"İmdattt Rıdvan abiii. Hala imdat odamda biri var!!!"

"Siyabend bişey oldu Zülal bu!"

"Rıdvan Zülal bağırdı!"

"Tövbeler olsun ne oldu bu kıza!"

Siyabend merdivenleri üçer beşer koşarak çıkarken Senem elbisesi ve paniği yüzünden geride kalmış can havliyle yukarı çıkmaya çalışıyordu. Rıdvan da apar topar odadan çıkmış çekmeceden aldığı silahla bir alt kata ulaşmaya çalışıyordu. Ve aynı ses tekrar inletti konağı.

"Sapık çık çık dışarı."

Siyabend ve Rıdvan aynı anda odanın kapısına yetişince donup kaldılar ve birbirlerine baktılar. Bu sırada Senem ikinci katta ki merdivenlerde Sare hanım ve Feyruz hanımla denk gelmiş ve gözleri korkuyla büyümüştü.

"Hala ne oldu?"

"Dur kızım sakin ol bişey yoktur."

"O zaman neden bağırsın nenem?"

Senem ve yanındakiler sonunda merdivenleri bitirmiş ve kahkahalarla gülen iki adamla kalakalmışlardı.
Odadan ilk çıkan Zülal yüzü asık Meran karnını tutuyordu. Ve ardından Siyabend ve Rıdvan'ın desteğiyle dışarı başı yarılmış yüzü gözü kan içinde Cihan çıkmıştı.

"Cihan ne oldu sana?"

"Allah belasını vermiş ne olsun ablası."

Senem anlamaz gözlerle karşısındakilere bakarken bu kez Sare hanım telaşla oğluna doğru yürüyüp sedirde oturan Cihan'a konuştu.

"Oğlum sen ne zaman geldin, niye haber vermezsin be oğlum. Ah ah şu hale bak çok acıyor mu?"

Deyip elini başına götürünce Cihan'dan ilk defa bir tepki geldi.

"Ahhh anacım ne diye yaraya bastırıp acıyor mu diyorsun ya."

"Eşek oğlu eşek babası hariç aklımızı aldın. Yürü Sare de hayde yatak bir şeyi yoktur bunun."

Sare hanım tam itiraz edecekken bu kez Rıdvan diretti.

"Hadi anacım siz yatın iyi bak bişey yok biz burdayız hem. Meran sende git yat gülüm korktun zaten."