Arafta Açan Güneş ~{TAMAMLANDI }

Özel Bölüm 2

Selam millet biz yine burdayız 🤭

Adım adım ayrılığa yaklaşırken ben bu ikiliyi bırakmak istemediğimi farkediyorum ama her güzel şeyin bir sonu var maalesef.

Araf kitabımızı bunun haricinde bir özel bölümle daha tamamen sonlandıracağım🥺

Neyse güzel bir bölüm var okuyacağımız daha sonra dertleniriz 🤭

Diğer bölüm için bir tarih vermiyorum ama o bölüm gelene diğer kitaplarımda desteğinizi esirgemeyin lütfen. Gardiyan Erkek Tarafı ve Elida için de desteğinizi bekliyor olacağım.

Bu bölüm sürekli bölüm sorup heyecanla bekleyen  kelebeğe seviliyorsun Scary__Nightmare

Keyifli okumalar diliyorum ☀️

Bölüm Şarkısı: Neşet Ertaş =Tatlı Dile Güler Yüze Doyulur Mu?

Sabırla yoğrulmuş bir ömür acıyı yelek gibi giymiş kadınlar. Gözyaşlarını özlemden hasretten dindiremeyen analar. Acı hep olmuştu hayatlarında. Ayrılık vurmuş dua ile sebat ile beklemişlerdi. Kan akmış Rabbe eller bu kezde sabır için kalkmıştı. Bu şehirde kadınlar sabretmeyi silah  gibi kuşanmıştı.

Sare Hanım ilk bebeğini kaybetmiş ardından aslan gibi bir oğlana kavuşmuştu. Hep bir kızı olsun istemiş Rab ona bir oğlan daha bahşetmişti. 5 yıl sonra kardeşim dediği dayı oğlu Ali ona kızını bırakıp gitmişti. Sare'nin artık bir kızı olmuştu. Candı kandı bu koca gözlü ona. Sare'nin 5 çocuğu vardı. Üçü oğlan ikisi kızdı. Hiçbir zaman ayırmadı Senem'i kendi evlatlarından ne kocası nede kaynanası. Bu evde koştu büyüdü yeri geldi ağladı at binmeyi, okumayı, yazmayı, yemek yapmayı hep bu konakta öğrendi. Kalbine ilk cemresi yine bu konakta düştü. Yoktu koşup sarılacağı, ben aşık oldum diyeceği annesi ama vardı canı yansa canını önüne sereceği bir ana yarısı.

Abisi vardı kardeşleri vardı nenesi vardı ah birde arafı vardı kalbinde umudun hiç eksik olmadığı. Acısı da vardı elbet öyle bir acı ki 5 yıl evim dediği yerden kaçtığı. Sevdası vardı kaçıp kaçıp geri geldiği. Çok emek çok sabır vardı bu masalda. Kötü adamlar da olmadı değil ama aşk ona da hakim geldi.

26 yaşında aşkı yeniden tatmış bir kardeşe sahip olup babalık yapmayan ancak kimlik üzerinde hükmü olan bir babayı kaybetmişti. 17 yaşında bir kardeşe daha sahip olmuş en iyi bildiği şeyi yapıp yara sarmıştı. Ölümün kıyısında çok kez gezip yine onu sevenlere dönmüştü.

Bir adam ki hep utanarak çekinerek bakmıştı kalp eşine. Çocukça bir intikam için kırmıştı bir kalbi. Oyun diye başlayıp aşkına meftun olduğu kızı kaybetmenin acısını yıllarca taşımıştı. Kimseyi almamıştı sol yanına. Senem nasıl ki Siyabend ile bir olmayı öğrenmişse Siyabend de onunla ilk ve sonunu yaşamıştı. Aşk ve sabır bu masalın ayakta tutan kolonlarıydı. Biri olmasa göçük altında kalacak çok şey vardı.

Kozcu konağı yine büyük bir hasret ve heyecanla hazırlık aşamasındaydı. Geliyordu işte 3 yıl sonra ilk kez evine dönüyordu Senem ve Siyabend. Feyruz hanım avluda oturmuş koşturan çocuklara bakıyor bir yandan da odalar arasında gezinen gelinine bakıyordu.

Sare hanım hiçbir eksik kalsın istemediği için bir bir kontrol ediyordu herşeyleri. Tüm çocukları yanı başında olacaktı. Kızı bugün geliyor oğlu da yarın akşam burada olacaktı. Torunları çocukları hepsi bir arada olacaktı.
Terastan aşağıya bakınca Meran ve Nazlı'yı otururken görmüş ve seslenmişti.

"Nazlı hadi kızım odaları havalanadırın."

Nazlı yengesine bakıp gülümsedi aynı yıllar öncesi gibiydi ancak bu kez herşey farklıydı. Zülal mutfaktan çıkarken konulan kadına bakıp güldü.