Bir yaralı yürek..
O yaralı yüreğe tek derman yine yaralayan..
Urfa da sevdaları konuşulacak kadar büyükken ayrı düşen iki kalp..
Yıllar sonra bir araya geldiklerinde sevdalarına yenik düşecekler mi?
Peki geçmiş yılları telafi etmek mümkün mü?
Sene...
Allah ızdırabını çektirmediği şeyin nimetini vermez!
Necip Fazıl Kısakürek
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm Şarkısı: Selçuk Balcı = Ayrılamam
Tuna Velibaşoğlu = Sen Kal Ölene Kadar
Keyifli Okumalar 💕
2 saat bir insanın ömründen bu kadar acıyla geçebilir miydi? Geçmişti işte hastane koridorlarını doldurmuştu şimdi Kozcu ailesi ve Senem'in dostum dediği insanlar. Cihan her iki kat arasında mekik dokuyordu resmen. Bir yanda ablası can savaşı verirken diğer yanda yengesi ve yeğeni. Az evvel doğmuştu Rıdvan'ın kızı ancak erken doğum nedeniyle ve dolanan kordon nedeniyle hemen kuveze alınmıştı küçücük bedeni. Herşey nasıl böyle üst üstte gelebilirdi ki? Azrail kaç can alabilirdi bir haneden. Nasıl bir sınavdı ki bu bunca insan birden sınanıyordu.
Siyabend oturduğu yerde öylece ameliyathane kapısına bakıyordu şimdi. Ellerinde onun kuruyan kanı, kanı kanına karışmıştı şimdi. Gözünden akan yaşa kıyamadığı kız şuan içerde hayatta kalmak için direniyordu. Elleri yumruk olmuştu ve ard arda duvara geçirdi ellerini. Dillerinde dua gözlerinde yaşla bekleyenlerin bakışları bu kez ona dönmüştü ama görmedi sürekli aynı şeyi tekrarladı sayıklar gibi. Rıdvan Meran uyuyunca indi aşağıya gördüğü ile hemen koştu kardeşinin yanına tuttu ellerini sıkıca.
"Benim yüzümden. Hepsi benim hatam. Koruyamadım onu."
Siyabend kollarını tutan abisini o an farketti ve başını onun omzuna gömüp döktü yaşlarını.
"Abi eğer ona bişey olursa..."
"Siyabend! Sakın tamamlama o sözü Senem iyi olacak. Topla kendini annem Zülal nenem nasıllar görmüyor musun? Sen yıkılırsan onları tutamam."
"Canım yanıyor abi. Nefes alamıyorum. O içerde benim yüzümden hatta benim yerime yatarken gücüm yok benim."
Rıdvan kollarını doladı kardeşine o korkuyu daha az evvel yaşamamışmıydı oda. İnsan hep en sevdiği ile imtihan edilirdi. Meran iyiydi ama kızı solunum cihazlarına bağlıydı şimdi. Sırtına vurdu bir iki kere Siyabend'in. Teselli etmek istedi ama söz yoktu tek yapılacak olan sabırla beklemekti şimdi.
"Sakın pes etme Siyabend. Senem direniyor sende güçlü ol ona güç vereceksin."
Siyabend zorlukla doğruldu annesine ve Zülal'e bakınca dikleşti şuan ağlamanın sızlanmanın ne yeri ne zamanıydı.
Asansörün durması ile çiftlik çalışanı Çetin ve Buse onlara doğru yaklaştı. Meran o hengamede çantasını alamayınca Buse gidip getirmişti. Tüm konak ahalisi burada olunca da Çetin gelmişti çiftlikten. Zaten duramazdı orada oda merakla bekliyordu sağ salim çıkmasını Senem'in ameliyattan.
