Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 4

Με έσυρε μέσα στο δωμάτιο και δεν σταμάτησα λεπτό να ουρλιάζω.
"Αν με αγγίξεις θα σε χτυπήσω." Είπα στο γορίλα και μου ήρθε να γελάσω μέχρι και εγώ.

Να γελάσω ή να κλάψω; Δεν ήθελα να με αγγίξει αυτό το τέρας ούτε να τιμωρηθώ με τέτοιο τρόπο.

Με πέταξε πάνω σε κάτι που έμοιαζε με φορείο και μου έδεσε τα πόδια ενώ ήταν αγριεμένος και σοβαρός όπως πάντα.
"Σε παρακαλώ μη με πονέσεις!" Του είπα παρακλητικά και έκλεισα τα μάτια.
Αν ήταν να με βιάσει,δεν μπορούσα να κοιτάζω με τίποτα το θέαμα αυτό.
Από μέσα άκουγα ακόμα γέλια και φωνές και ένιωσα να βράζω από το κακό μου.

Πως μπορούσαν να γελάνε ενώ στο δίπλα δωμάτιο θα διαδραματιστεί ένας βιασμός; Σκεφτόμουν όσο ο Γολιάθ έπιασε τα χέρια μου και τα πέρασε πάνω από το κεφάλι μου για να τα δέσει και εκείνα.

"Σε παρακαλώ μη με βιάσεις θα κάνω ότι άλλο θελήσεις!" Του ξανά είπα και εκείνος σταμάτησε για λίγο και με κοίταξε περίεργα ενώ μου σήκωσε τη μπλούζα.

Γύρισε πλάτη και άρχισε να ψαχουλεύει κάτι πράγματα,ενώ όταν γύρισε τον είδα να κρατάει βελόνα.
Όχι οποιαδήποτε βελόνα,αλλά εκείνη που χτυπάς τατού.

"Όχι αυτό,οχι! Καλύτερα βίασε με !" Του φώναζα και χτυπιόμουν στο φορείο που με έδεσε όμως μου άρπαξε το μαλλί και συνήλθα!

"Κάτσε φρόνιμα και πρόσεχε τι εύχεσαι,δεν θα είναι πάντα το αφεντικό τριγύρω!" Μου ψιθύρισε στο αφτί και σταμάτησα να κουνιέμαι ενώ μου κόπηκε και η ανάσα!
Κόλλησε τη βελόνα στα πλευρά μου και ένιωσα οξύ πόνο,που με έκανε να δαγκώσω τα χείλη μου τόσο δυνατά,που τα μάτωσα.

Το μαρτύριο κράτησε αλλά δεκαπέντε λεπτά και τελείωσε με το πιο μεγάλο χαμόγελο ευχαρίστησης που έχω δει σε άνθρωπο.

"Γολιάθ... Θε.. θέλω νννα το δω!" Ψέλλισα δειλά και εκείνος άρχισε να με ξελύνει.

"Σήκω." Μου είπε ξερά και με έσπρωξε μπροστά από ένα σπασμένο καθρέφτη.
"Καλώς ήρθες." Μου είπε με ένα σαδιστικό χαμόγελο από πίσω μου,που μέσα από τα σπασμένα κομμάτια γυαλιού έμοιαζε τρομακτικό.
Κοίταξα τη πονεμένη μου σάρκα και είδα το λευκό μου δέρμα κόκκινο και μαύρο μελάνι που έγραφε "Dark Angels" με καλλιγραφικά έντονα γράμματα και δάκρυα συσσωρεύτηκαν στα μάτια μου.

Σιχαινόμουν τα τατουάζ και τώρα είχα πάνω μου ένα,που δεν μου άρεσε και δεν με εξέφραζε καθόλου.
Έτσι νόμιζα δηλαδή, γιατί μέχρι και τη μέρα που έμπλεξα στα δικά τους μονοπάτια,δεν είχα ανακαλύψει ακόμη το σκοτεινό δύσοσμο κόσμο που κρυβόταν μέσα μου.