Τα βλέφαρα μου άνοιξαν αργά και το πρώτο που αντίκρισα ήταν εκείνες οι δυο γκρίζες θάλασσες,που κάθε φορά έμοιαζαν φουρτουνιασμένες και άγριες,χωρίς να σου αφήνουν περιθώριο να κολυμπήσεις μέσα τους,εκτός απο εκείνη.
Εκείνη τη φορά η θάλασσα ήταν ήρεμη,σου έδινε την αίσθηση πως αν άνοιγες πανιά,το ταξίδι σου θα ήτανε γαλήνιο...
"Καλημέρα!" Μου είπε με ένα πλατύ χαμόγελο και φίλησε τη μύτη μου. Δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά όμορφο, όσο το χαμόγελο του συνανθρώπου σου. Ειδικά όταν μερικές φορές ξέρεις ότι εσύ του το προσφέρεις.
"Καλημέρα." Απάντησα στον ίδιο τόνο και ένιωσα τα μάγουλα μου να φλέγονται απο ντροπή,καθώς ενα κουβάρι απο θύμισες είχε αρχίσει να ξετυλίγεται μέσα στο μυαλό μου,απο τη προηγούμενη νύχτα που είχαμε περάσει μαζί.
"Μήπως ζεσταίνεσαι;" με ρώτησε και ένιωσα το βλέμμα του αχόρταγο να πλανάται στο κορμί μου,που ήταν σκεπασμένο με ένα σεντόνι.
Σήκωσα το σεντόνι και σκεπάστηκα ως πάνω,καθώς ήμουν σίγουρη πως είχα γίνει σαν παντζάρι απο τη ντροπή μου.
"Ελα Ρόζι,άσε τις ανησίες..." Άκουσα τη φωνή του πριν δω το σεντόνι να φεύγει με δύναμη απο πάνω μου και να εκσφενδονίζεται στο πάτωμα μετά απο ελάχιστα δευτερόλεπτα. ''Το ξέρεις οτι δεν μπορώ να αντισταθώ στο κορμί σου,να χαζεύω εσένα ολόκληρη γυμνή,το στήθος σου..." Είπε και χάιδεψε απαλά με τα δάχτυλα του τις θηλές μου,ενω σε δευτερόλεπτα βρέθηκε απο πάνω μου να τρίβει τον ανδρισμό του στο κορμί μου,κάνοντας με να αφήνω μικρά βογκητά.
"Σε κοίταζα να κοιμάσαι,τόσο αθώα και συνάμα τόσο προκλητική,με το στήθος σου ορθωμένο να διαγράφεται κάτω απο το σεντόνι,κάνοντας με να θέλω να γλείψω σαν τρελός τις θηλές σου." το στόμα του έκλεισε την αριστερή μου θηλή μέσα του και άρχισε να τη ρουφάει με μανία.
Ήμουν υγρή απο την στιγμή που τον κοίταξα στα μάτια κάτι που έκανε την εισχώρηση του ανδρισμού του μέσα μου ακόμη πιο εύκολη για εκείνον. Βόγκηξε δυνατά και ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου,δίνοντας μάχη με τη γλώσσα μου για το ποιος διψάει περισσότερο γι αυτό το φιλί.
"Γαμώτο!" Είπε και βγήκε απο μέσα μου ενώ με το χέρι του μάλαξε το πεος του κοιτώντας με στα μάτια. "Με καυλώνεις θανάσιμα Ρόζι... Δεν αντέχω για ωρα μέσα σου." η απορία ηταν ζωγραφισμένη μάλλον στα μάτια μου που μου έλυσε κάθε ερώτηση αμέσως.
YOU ARE READING
Σκοτεινός Άγγελος
Romance"Ροζαλία σήκω,δεν προλαβαίνουμε,πρέπει να φύγουμε." Οι φωνές της σαν χάος μέσα στα σκοτεινά με έκαναν να τιναχτώ από τον ανήσυχο ύπνο μου. "Τι έγινε Ξανθίππη;Μας βρήκε;" Τη ρώτησα γεμάτη αγωνία, καθώς έτσι ήταν η καθημερινότητα μου τον τελευταίο κα...
