κεφάλαιο 26

1.9K 213 19
                                    

Λίγες ώρες αργότερα όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους.
Το πολυπόθητο ναι που είπα στο Δάμο,δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ και πολύ,αφού για εμένα ήταν ήδη άντρας μου.

Η ώρα περνούσε και εγώ με άλλες γυναίκες και τη μέλλουσα γυναίκα του διαδόχου του αρχηγού της φυλής,είχαμε βρεθεί σε ένα ποτάμι,πλάι σε ένα καταρράκτη και όπως εκείνη έτσι και εμένα,μας προετοίμαζαν για τη μεγάλη νύχτα.
Ήμουν ξαπλωμένη στην άκρη και οι υπόλοιπες γυναίκες άπλωσαν στο σώμα μου χώμα από το ποτάμι, κάνοντας μου μασάζ και κατά κάποιο τρόπο όπως μου είπαν, εξαγνιζαν το κακό για να με βρει αγνή και αμόλυντη η νύχτα του γάμου.

Η σκέψη που ήρθε πρώτη στο μυαλό μου,ήταν να φάω λίγο από εκείνο το χώμα, γιατί για να εξαγνιστεί η ψυχή μου,δεν αρκούσε ένα απλό χαλαρωτικό μασάζ.
Μα προσπάθησα να διώξω μακριά τα αρνητικά συναισθήματα,απόψε θα γινόμασταν ένα.

Ο Δάμος είχε πάει για κυνήγι με τους υπόλοιπους άνδρες,η παράδοση τους έλεγε πως έπρεπε ο γαμπρός να έχει φέρει το φαγητό στο χωριό τους εκείνη τη μέρα,εκείνος με αυτό τον τρόπο έδειχνε πως είναι προστάτης και έτοιμος να κάνει ότι πρέπει για την οικογένεια του.

Σκεφτόμουν πόσο πιο απλά ήταν όλα για αυτούς τους ανθρώπους,δεν χρειάζονταν τίποτα περίπλοκο για να είναι ευτυχισμένοι και τα χαμόγελα τους ήταν τόσο μεγάλα,τόσο αληθινά,που με έκαναν να ζηλεύω την ευτυχία τους.

Χόρευαν, τραγουδούσαν, έπαιζαν μικροί και μεγάλοι,μα αυτό που με έκανε να νιώθω ζήλια,ήταν το πόσο δεμένοι ήταν μεταξύ τους,χωρίς να κοιτάζει ο ένας τον άλλο υποκριτικά.
Μέσα σ' αυτό το μικρό χωριό,μέσα σ' αυτή τη μικρή φυλή,υπήρχε ατόφια αγάπη.
Αυτό ήταν κάτι που θα ζήλευα για όλη μου τη ζωή.

Έδιωξα τις σκέψεις μου και με αργές κινήσεις,ζήτησα από τις κοπέλες να σταματήσουν αυτό που έκαναν,μπήκα μέσα στο νερό και ξέπλυνα το σώμα μου,που είχε γίνει πιο απαλό και μωρού.
Βγήκα και φόρεσα το φόρεμα μου χωρίς να φορέσω εσώρουχα,έτσι όπως ήμουν γυμνή.

Με νοήματα και τα λίγα Αγγλικά που μιλούσε η μία από τις υπόλοιπες κοπέλες,τους εξήγησα πως ήθελα να πάω μια βόλτα να εξερευνήσω το μέρος,όμως δεν είχα σκοπό να απομακρυνθώ πολύ.
Τα βήματα μου με έβγαλαν μετά από ώρα,μπροστά από έναν καταρράκτη, παρόμοιο με εκείνον που μας διηγήθηκε την ιστορία του ο Ούγκο.

Κάθησα πάνω σε μια μεγάλη πέτρα και άπλωσα τα πόδια μου στα ρηχά νερά του. Το νερό ήταν παγωμένο,μα ήμουν τόσο ιδρωμένη από το περπάτημα που με ανακούφισε.
Βυθίστηκα τόσο στις σκέψεις μου,που ούτε κατάλαβα πότε ένιωσα δύο ζεστά χείλη να αφήνουν φιλιά στο λαιμό μου.

Σκοτεινός ΆγγελοςWhere stories live. Discover now