Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 52

Amantes sunt amentes
(Οι ερωτευμένοι είναι τρελοί)

Τερέντιος

"Να πάμε που;" Με ρώτησε έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα.

"Σταμάτησε το αυτοκίνητο τώρα,θέλω να πάρω καθαρό αέρα!" Του απάντησα και εκείνος προς έκπληξη μου υπάκουσε.

Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και άρχισα να τρέχω προς τα χωράφια,τα πόδια μου άρχισαν να τσούζουν από τα ξερά κλαδιά που πατούσα μα προχωρούσα χωρίς να ξέρω τι κάνω,το μυαλό μου ήταν αλλού.

Τα χέρια του με έπιασαν από τους ώμους και με έστρεψαν προς το μέρος του.
"Τι κάνεις τρελάθηκες;"
Με ρώτησε ενώ έσφιξε τα μπράτσα μου με τα δύο του χέρια και με ταρακούνησε.

Μάλλον είχα παρεκκλίνει από το σχέδιο του,δεν πήγαινα όπως εκείνος πίστευε...
Ήθελε...
Ποιος ξέρει;

"Γιατί το κάνεις αυτό;" Τον ρώτησα με τα μάτια μου γεμάτα από δάκρυα που πάλευαν να μην ξεχυθούν.

"Τι κάνω;" Ρώτησε αντί να απαντήσει.

"Μην κάνεις τον τρελό!" Του φώναξα και πήγα να τον σπρώξω μα δεν με άφησε.

"Ροζαλία η κόρη σου μας κοιτάζει,ανέβα στο αυτοκίνητο σε περιμένουν!" Μου απάντησε με την ίδια παγωμένη έκφραση που είχε από τη πρώτη στιγμή.

"Πάμε να φύγουμε μαζί!" Του είπα τη στιγμή που με άφησε και γύρισε πλάτη για να πάει στο αυτοκίνητο.

Έμεινε ακίνητος και δεν γύρισε να με κοιτάξει.
"Εμείς οι δυο δεν θα πάμε πουθενά μόνοι μας,μπορείς να πάς όπου θέλεις με τον άντρα σου..."
Μου απάντησε και συνέχισε να περπατά ώσπου μπήκε στο αυτοκίνητο.

"Μαμά,είσαι καλά;" Ρώτησε η Λάουρα αφού κατέβασε το παράθυρο.

"Καλά είμαι αγάπη μου,απλώς θέλω να πάρω λίγο αέρα!!"
Της απάντησα και γύρισα από την άλλη να σκουπίσω τα λίγα δάκρυα που μαζεύτηκαν και δραπέτευσαν.
Κοίταξα ψηλά όσο τα σκούπιζα και προσπαθούσα να ανασάνω.

"Γιατί θεέ μου;" Ρώτησα και επέστρεψα στο αυτοκίνητο.

Εκείνος δεν μίλησε ούτε ξανά κοίταξε προς τη μεριά μου από τον καθρέφτη.
Απλως έβαλε μπροστά τη μηχανή και φύγαμε...

Φτάσαμε στην εκκλησία και όλα πήραν τον δρόμο τους.
Ο γάμος έγινε κανονικά,ο Δάμος με άφησε να παντρευτώ τον Αχιλλέα και μάλιστα στεκόταν δίπλα στην Μαρίλια σε όλη τη διάρκεια της τελετής και της κρατούσε το χέρι.