Άνοιξε τη πόρτα και ξεχύθηκαν μέσα με γέλια ο Νέιτ,η Σόνια,ο Γολιάθ και άλλα μέλη της συμμορίας κρατώντας λουλούδια και μπαλόνια,με ορμή καταπάνω μου.
Η ευτυχία με πλημμύρισε καθώς τους αγκάλιαζα όλους έναν έναν και χάρισα τη πιο μεγάλη αγκαλιά μου στον Γολιάθ,καθώς για εκείνον είχαν χάσει τις ελπίδες μου πως πλέον ζει.
"Γολιάθ ζεις!" Αναφώνησα ενθουσιασμένη και τον έσφιξα δυνατά.
"Γιατί να μην ζω σαμιαμίδι;" Με ρώτησε σοβαρός και αγέλαστος όπως πάντα.
"Γιατί έφαγες δύο σφαίρες στο στήθος!" Του είπα και έκανα πίσω και τον κοίταξα.
Ήταν πραγματικά μεγαλόσωμος.
"Έχει πολλά στρώματα σάρκας το δέρμα μου σαμιαμίδι για να φτάσει η σφαίρα στη καρδιά!" Είπε γελώντας ελαφρά και εγώ για πρώτη φορά είδα το χαμόγελο του. Οι υπόλοιποι γύρω μας γέλασαν δυνατά και ο Νέιτ τον κορόιδεψε πάλι λέγοντας του πως δεν του έβγαλαν τυχαία το παρατσούκλι.
"Χαίρομαι που είσαι καλά!" Συνέχισε και έτριψε το κεφάλι μου με το χέρι του.
Τα μάτια μου έψαχναν ανάμεσα τους τον Μάικ,μα δεν τον έβλεπα πουθενά.
Τη στιγμή που είχα αρχίσει να κατσουφιαζω θλιμμένη, εμφανίστηκε στη πόρτα με μια αγκαλιά μπαλόνια και λουλούδια.
"Να στε καλά ρε,τα πήρατε όλα από το αυτοκίνητο!" Αναφώνησε και όρμηξα στην αγκαλιά του.
"Μάικ!" Φώναξα και τον αγκάλιασα ενώ στεκομασταν δίπλα στον Δάμο που φαινόταν να κοιτάζει ενοχλημένος.
"Έλα φτάνει με τις αγκαλιές, ξεκολλήστε!" Είπε και έβαλε το χέρι του ανάμεσα μας τραβώντας με στην αγκαλιά του.
"Είμαι τόσο χαρούμενη που είστε όλοι καλά!" Τους είπα μέσα από την καρδιά μου.
Μου είχαν λείψει πάρα πολύ τα πρόσωπα τους όλους αυτούς τους μήνες.
"Και εμείς χαιρόμαστε Ροζαλία,που σε βλέπουμε τόσο καλά!" Είπε η Σόνια και ήρθε δίπλα μου.
"Μου έλειψες τοοοοσσοο πολύ,μας τρόμαξες πολύ!" Συνέχισε και την αγκάλιασα σφιχτά!
Ο χώρος γέμισε με γέλια,φωνές και συναισθήματα!
Μιλούσαμε και γελούσαμε για ώρα ενώ είχα παρατηρήσει τον Νέιτ να πιάνει πολλές φορές το χέρι της Σόνιας και να το χαϊδεύει απαλά καθώς μιλούσε και εκείνη δίπλα του να ανταποκρίνεται χαμογελαστή.
Πόσα πολλά είχα να της πω,πόσο ήθελα να μείνω και πάλι μαζί τους.
Συζητούσαν για εκείνη την ημέρα σαν να ήταν ένα απλό καθημερινό συμβάν και πολλές φορές γελούσαν κιόλας για αυτά που έλεγαν.
Εγώ τους κοίταζα προσηλωμένη άλλοτε κοιτώντας εκείνους και άλλοτε χαμένη στα μάτια του γκάνγκστερ μου.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Σκοτεινός Άγγελος
Romance"Ροζαλία σήκω,δεν προλαβαίνουμε,πρέπει να φύγουμε." Οι φωνές της σαν χάος μέσα στα σκοτεινά με έκαναν να τιναχτώ από τον ανήσυχο ύπνο μου. "Τι έγινε Ξανθίππη;Μας βρήκε;" Τη ρώτησα γεμάτη αγωνία, καθώς έτσι ήταν η καθημερινότητα μου τον τελευταίο κα...
