Σκοτεινός Άγγελος

Τρέξε

Δάμος

Τρέχω,οι μέρες περνούν και εγώ συνεχίζω και τρέχω,αλλά δεν ξέρω από ποιον τρέχω να ξεφύγω.

Τη μοίρα μου.
Τον εαυτό μου.
Εκείνη...
Εκείνη...

Δεν ξέρω πως αντέχω τόσες μέρες,δεν ξέρω πώς θα αντέξω ως το τέλος, άλλωστε αυτό το πλάνο δεν το έχω σκεφτεί.
Αποφεύγω να θυμάμαι πως θα ζήσω μέχρι να πεθάνω μακριά της.
Προσπαθώ να σκέφτομαι το τώρα και όλα όσα έζησα κοντά της τόσο καιρό...

Εκείνα βέβαια πονάνε λίγο περισσότερο.
Δεν ήταν εύκολο να σκάψω όσα έχω θάψει στο μυαλό μου.
Πώς να θυμηθείς τις στιγμές που πλήγωσες όσους αγάπησες;
Πώς μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια όταν ξέρεις ότι έχεις σημαδέψει ψυχές τις οποίες δεν μπορείς να κάνεις καλά;

Όμως πρέπει να σταθώ για ακόμη μια φορά σαν βράχος για να προφυλάξω ότι αγαπώ. Μαζί μου ο κίνδυνος είναι αναπόφευκτος. Όλο εκείνο το βάρος των χρόνων που αφιέρωσα για να τη βρω,όλο εκείνο το διάστημα που έστησα τόσα σχέδια για να την εκδικηθώ... Άφησα πίσω τη δουλειά μου, σχεδόν έπεσα από το θρόνο μου,οι εχθροί μου βρήκαν όλα τα τρωτά σημεία μου και τώρα η επιλογή αυτή ήταν μονόδρομος.

Κάθησα στην άκρη της θάλασσας και δεν με ένοιαζε καθόλου αν θα βρέξω τα ρούχα μου.
Εγώ ο Δάμος Σαράντης είχα καταντήσει ένα γελοίος.
Η άλλοτε επιρροή και αίγλη μου είχε χαθεί.
Άφησα τα πάντα στο Νειτ και έφυγα.
Προσπάθησα να τα βάλω όλα σε μια τάξη ώστε εκείνη και ο Ράφαελ να είναι εντάξει.
Έτσι κι αλλιώς ο Ράφαελ από τότε που τον βρήκα ζούσε σε άλλη πολιτεία της Αμερικής.
Δεν θα διακινδύνευα ποτέ να τον ξανά χάσω.

Έβαλα στη χούφτα μου λίγο νερό...
Τόσο καθαρό...
Τόσο διάφανο...
Σαν εκείνη...
Μακάρι να μπορούσα να δω το χαμόγελο της τη στιγμή που θα αγκαλιάσει τον γιο μας ξανά...
Τη στιγμή που θα αντικρίσει ποιος με βοήθησε για να τον μεγαλώσουμε...
Ζήτησα από τον Νειτ να μου στείλει ένα βίντεο...

Όχι μόνο εκείνο.
Όποτε μπορεί.
Να τους βλέπω...

Μόνο αυτό έχω πια.
Έριξα το νερό από τη παλάμη μου και σηκώθηκα όρθιος.
Ίσως ήταν τρέλα,άρχισα να προχωρώ προς το νερό με τα ρούχα ακόμα πάνω στο σώμα μου.
Ο κόσμος με κοίταζε όμως ένιωθα την ανάγκη να με πάρει από κάτω του...
Να αδειάσω μέσα στη θάλασσα όλα όσα με πονάνε...

Έκλεισα τα μάτια μου και η μορφή της ήρθε ξανά μπροστά μου.
Μπορούσα να μείνω για πάντα έτσι αρκεί να τη βλέπω,να κοιτάζω τα ξανθά μαλλιά της και τα μπλε της μάτια...