Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 11

Άρπαξε το χέρι μου και το έσφιξε δυνατά,τα δάχτυλα μου έμειναν αγκυλωμένα από τον πόνο...

*Τωρα

"Είσαι σίγουρος πως θες να συνεχίσω;" Τον ρώτησα βουρκωμένη καθώς και για εμένα ήταν δύσκολο να θυμάμαι τι έζησα και κυριότερα τον Δάμο.

"Ναι..." Απάντησε χωρίς να με κοιτάξει.
Τα μάτια του ήταν καρφωμένα έξω από τη τζαμαρία.
Κούνησε αργά το ποτό του κυκλικά και ήπιε μια γουλιά.

"Μπορώ να προσπεράσω αυτές τις λεπτομέρειες... Ξέρω πως θα είναι δύσκολο να τις..."

"Σου είπα να συνεχίσεις Μαρκέλλα,ή καλύτερα να μιλάμε ξεκάθαρα πια... Ροζαλία!" Μου απάντησε και ένιωσα μια ειρωνία στη φωνή του που μου τσάκισε τη καρδιά...
Με κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και έπειτα κατέβασε το περιεχόμενο απ το ποτήρι του μονομιάς.

Σηκώθηκε πάνω και ξελυσε τη γραβάτα του,ενώ πήγε να το ξανά γεμίσει.
"Μετά από τόσο ψέμα,μπορώ να αντέξω τα πάντα. Μου αρκεί που είναι η αλήθεια!" Συνέχισε και μου έκανε νόημα να συνεχίσω...
Πήρα μια βαθιά ανάσα και έκλεισα τα μάτια...

*Τότε...

"Ρόζι δεν αστειεύομαι..." Μου είπε και έβαλε το χέρι του μπροστά στο πρόσωπο του.
"Παίζεις καθημερινά με την υπομονή μου..." Συνέχισε και άφησε το χέρι μου απότομα ενώ σηκώθηκε από το κρεβάτι και βγήκε από το δωμάτιο χτυπώντας τη πόρτα με δύναμη.

Ξάπλωσα στο μαξιλάρι του και μύρισα τα υφάσματα.
Έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα.
Ήμουν αρκετά ζαλισμενη από το ποτό για να μπορώ να σκεφτώ καθαρά...

Όταν ξύπνησα την επόμενη μέρα, συνειδητοποίησα που βρίσκομαι και άρχισα να καταριεμαι τον εαυτό μου.
Σύρθηκα με δυσκολία και κατέβηκα από το κρεβάτι του,εκείνος δεν ήταν πουθενά.

Το κεφάλι μου ήταν βαρύ και αποφάσισα να κάνω ένα ντουζ και έπειτα να πιω ένα καφέ για να ξυπνήσω.
Βγήκα από το δωμάτιο του στις μύτες των ποδιών μου,ενώ έκλεισα τη πόρτα σιγά και κοιτούσα δεξιά και αριστερά μη με δει κανείς.

"Βρε βρε,κάποια πέρασε καλά τη νύχτα..." Άκουσα τη φωνή της Σόνιας πίσω μου και στριφογύρισα τα μάτια μου.
Γύρισα προς το μέρος της και έβαλα το δάχτυλο μπροστά στο στόμα δείχνοντας της να σωπάσει ενώ της έκανα νόημα να με ακολουθήσει.

Μπήκαμε στο δωμάτιο μου και αφού έκλεισα τη πόρτα άρχισε να γελάει.
"Τι;" Με ρώτησε ενώ τη κοιτούσα στραβά και το χαμόγελο της με έκανε να σπάσω και να γελάσω και εγώ.