κεφάλαιο 17 Μην αργείς.

2.3K 249 47
                                    

Σκοτάδι τριγύρω μου,ένιωθα στις γυμνές μου πατούσες υγρασία.
Η μύτη μου είχε ανοίξει από το ξύλο και έτρεχε αίμα.
Το σώμα μου ήταν μουδιασμένο,δεν ένιωθε πλέον πόνο,πόσο πόνο μπορούσε να νιώσει;

Τράβηξα την αλυσίδα που μου είχαν δέσει στο πόδι και σύρθηκα κοντά στο δίσκο με το φαγητό.
Όσο και να ήθελα να αντισταθώ,είχα μείνει μέρες χωρίς φαγητό και ένιωθα εξαντλημένη.

Έσκυψα πάνω από το δίσκο και είδα το περιεχόμενο του.
Κάτι υγρό που έμοιαζε με σούπα κι από δίπλα μια μουχλιασμενη φέτα ψωμί.

Τον έσπρωξα με δύναμη και έκανε αντίλαλο μέσα στον άδειο χώρο ο θόρυβος των γυαλιών που έσπασαν.
Δεν είχα τη δύναμη ούτε να θυμώσω,με κανένα.

Η πόρτα άνοιξε με κρότο και βάρεσε δυνατά στο τοίχο.
"Κάνεις πολύ φασαρία Δεσποινίς Ανδριώτη."

Σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος και κάθησα οκλαδόν.
Ο πόνος στο γοφό μου ήταν οξύς μα δεν ήθελα να το δείξω,ήμουν σκληρό καρύδι άλλωστε.

Έσκυψε μπροστά μου και με κοίταξε στα μάτια,μέσα τους διέκρινα μίσος.
Εγώ σε μισώ περισσότερο...

"Τρεις μέρες τώρα δεν μιλάς μα εγώ θα μάθω αυτά που θέλω."
Το χέρι του έπεσε με δύναμη στο μάγουλο μου και εγώ ξάπλωσα κάτω με φόρα.

"Σου είπα δεν ξέρω τίποτα..." Ψέλλισα αργά καθώς ο πόνος ήταν παντού,από το πρόσωπο ως και τα πόδια μου.

"Πες μου που κρύβει το διαμάντι... Ο χρόνος σου μετράει αντίστροφα,ο Δάμος πέθανε χωνεψε το!"
Τα λόγια του ήταν χαιρέκακα,με μια δόση απερίγραπτης χαράς στην φωνή.

Θα το ήθελες πολύ.

Έμεινα σιωπηλή και ξαπλωμένη,δεν μπορούσα να κουνηθώ από τον πόνο.
Σηκώθηκε πάνω και με κλότσισε με δύναμη.
Δεν μπόρεσα να κρατηθώ άλλο, ούρλιαξα από τον πόνο.
Δαγκωσα τα χείλη μου τόσο δυνατά που τα μάτωσα.

"Παλιό πουτάνα,θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια!"
Ούρλιαξε και έκλεισε τη πόρτα πίσω του καθώς έφευγε.

Έκλεισα τα μάτια και άρχισα να κλαίω.
Έκλαψα τόσο πολύ που δεν είχα άλλα δάκρυα να βγάλω,μα δεν σταματούσα να μοιρολογώ...
Που είσαι Δάμο; Που είσαι;




Δύο μέρες έπειτα...
Δάμος

Θέλω να πάρω κεφάλια,θέλω να σκορπίσω γύρω μου τον πόνο και τη θλίψη που νιώθω εγώ.

Πάνε πέντε μέρες που τη ψάχνω σαν τρελός.
Πέντε γαμημένα βραδιά που δεν κοιμήθηκα,δεν έφαγα,δεν αναπνέω...

Σκοτεινός ΆγγελοςWhere stories live. Discover now