Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 25

Τι κάνετε κορίτσια μου; Ξέρω πως δεν ανεβάζω συχνά,αλλά περνάω τη φάση που δεν μου αρέσει τίποτα από όλα όσα σκέφτομαι,σβήνω και γράφω ασταμάτητα και δεν καλύπτω τα θέλω μου!

Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο.
Τα λέμε
Εντζόι.

Για ώρα περπατούσαμε και η ζέστη δεν με άφηνε να ηρεμήσω.
Είχα μια τρελή επιθυμία να πνίξω τον Δάμο,που προχωρούσε μπροστά μου γεμάτος ενθουσιασμό και πίσω μου τον Ούγκο που ανέλυε διάφορα πράγματα για τη φυλή που θα επισκεπτόμασταν,όπως και πληροφορίες για τη Νότιο Αφρική.

Το βλέμμα μου ήταν μόνιμα ορθάνοιχτο για τυχόν φίδια ή οποιαδήποτε άλλα πεινασμένα όντα που θα μας έβλεπαν σαν ξερολούκουμα και δεν μπορούσα να χαλαρώσω στιγμή.

"Σε λίγο θα φτάσουμε στο μαγικό καταρράχτη. Θα δείτε δύο βράχους που μοιάζουν με ανθρώπινες φιγούρες. Ο μύθος λέει πως εκεί μέσα στη πυκνή βλάστηση και τα κρυστάλλινα νερά ζούσαν νεράιδες που σε μάγευαν με ένα τους βλέμμα!
Υπάρχει μια ιστορία για μια νεράιδα που αγάπησε παράφορα ένα θνητό,ο οποίος κάθε μέρα πήγαινε εκεί για να πλυθεί και να δροσιστεί,ενώ εκείνη κρυβόταν και παραφύλαγε κρυφά τον γεροδεμένο νέο και έκρυβε ένα κομμάτι ακατέργαστου χρυσού μέσα στα ρούχα που άφηνε,πριν μπει μέσα στα παγωμένα νερά του."

Γύρισα το βλέμμα μου και κοίταξα τον Ούγκο που μας διηγούταν με περίσσιο ζήλο αυτή την ιστορία και έπειτα κοίταξα τον Δάμο,ο οποίος είχε χαθεί στην ομορφιά που απλωνόταν μπροστά μας.
Πράγματι ξεχώρισα γρήγορα τους βράχους στους οποίους αναφερόταν,έμοιαζαν με ζευγάρι που κοιτούσε ο ένας τον άλλο στα μάτια και σχεδόν τα χείλη τους ακουμπούσαν.

"Ο μύθος λέει πως σε αυτόν εδώ τον καταρράκτη,υπήρχε πολύς χρυσός,όπως φυσικά σε όλη την Νότιο Αφρική και οι νεράιδες τον φυλούσαν σαν κόρη οφθαλμού,καθώς ήταν το σπίτι τους και ο χρυσός η μαγική δύναμη που τις επέτρεπε να πετούν,αν ο χρυσός τελείωνε,τότε καμιά τους δεν θα μπορούσε να ξανά πετάξει!
Κανείς δεν έπρεπε να αγγίξει τα στολίδια του καταρράκτη,μα η καρδιά εκείνης της νεράιδας, χτυπούσε τόσο δυνατά,που χάριζε τα πιο πολύτιμα κομμάτια στον νέο.
Ένα μεσημέρι λοιπόν,η νεράιδα περίμενε καρτερικά κρυμμένη να φανεί εκείνος,μα η ώρα περνούσε και δεν είχε έρθει.
Ο νέος που είχε από καιρό καταλάβει πως κάτι συνέβαινε και πως ο χρυσός δεν εμφανιζόταν από μόνος του ανάμεσα στα αφημένα του ρούχα,είχε αποφασίσει να κρυφτεί και να δει με τα ίδια του τα μάτια τι συνέβαινε,δεν ήξερε ο δυσμοιρος πως όποιος τις έβλεπε πετρωνε από την ομορφιά τους.
Έτσι η νεράιδα έπειτα από ώρα παραιτήθηκε και κίνησε να μπει μέσα στα νερά του καταρράκτη."