Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 49

"Μαρκέλλα,έλα αγάπη μου άνοιξε τα μάτια σου!" Άκουγα βαθιά τη φωνή του Αχιλλέα.
"Έλα ματάκια μου,σε παρακαλώ! Φέρτε μου λίγο οινόπνευμα!" Συνέχισε να λέει και άνοιξα τα μάτια μου αλλά ήταν βαριά και τα ξανά έκλεισα.

Θεέ μου τι περίεργο όνειρο είχα δει και σωριάστηκα κάτω.

"Αχ συνέρχεται το πουλάκι μου! Έχει άγχος λόγω του γάμου!" Είπε η Υβόννη φωναχτά καθώς τριγύρω όλοι είχαν ανησυχήσει.

Άνοιξα τα μάτια μου και βρισκόμουν στην αγκαλιά του Αχιλλέα ενώ εκείνος ήταν καθισμένος κάτω.

"Τι έγινε;" Ρώτησα έχοντας χάσει κάθε επαφή.

"Λιποθύμησες κορίτσι μου,μην ανησυχείς απλώς έπεσε η πίεση σου!" Είπε η Υβόννη και μου έκλεισε το μάτι.
"Μάλλον μου το έχετε έτοιμο το εγγονάκι!" Συμπλήρωσε και έπιασα το χέρι της Λάουρας μου ενώ ο Αχιλλέας της έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα και μαζεύτηκε.

"Έλα εντάξει,ανοίξτε τις μουσικές,ολα είναι καλά,το πάρτυ συνεχίζεται!" Φώναξε ο Αχιλλέας και ο όχλος άρχισε να σκορπίζεται και πάλι.
Σηκώθηκα πάνω και γαντζώθηκα πάνω στον Αχιλλέα!

"Είσαι εντάξει Μαρκέλλα μου;" Ρώτησε η Μαρίλια και κόπηκε η αναπνοή μου με τον άντρα που στεκόταν στο πλευρό της και της κρατούσε το χέρι.
Το βλέμμα μου κόλλησε εκεί για λίγα δευτερόλεπτα και έπειτα στα μάτια του.

Ο Δάμος ήταν μπροστά μου και μου φαινόταν σαν όνειρο!
Ήθελα να ουρλιάξω και σιωπούσα με κόπο.
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και ο Αχιλλέας μου έτριψε τον ώμο. Ενώ η Υβόννη μου έδωσε να πιω λίγο νερό.

"Μαρκέλλα να σου συστήσω τον Μάνο,είναι το νέο μέλος της οικογένειας μας!" Είπε χαμογελαστός ο Αχιλλέας και εγώ κόντεψα να βγάλω το νερό που έπινα από τη μύτη μου.

"Όπα!" Είπε ο Δάμος και μου έδωσε το μαντήλι του να σκουπιστώ και κλείδωσα πάλι τα μάτια μου στα δικά του,ενώ έβαλα το μαντήλι του στο πρόσωπο μου να πάρω τα νερά και η μυρωδιά του παρέλυσε την ύπαρξη μου.

"Μάνος!" Μου είπε και άπλωσε το χέρι του στο μέρος μου.

"Μαρκέλλα!" Είπα έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα σιωπής και έκλεισε το δικό μου χέρι μέσα στο δικό του,ανατριχιαζοντας κάθε χιλιοστό του κορμιού μου.
Τα χέρια του ήταν ζεστά!
"Αυτό θα το κρατήσω να το πλύνω!" Του είπα για το μαντήλι και εκείνος γέλασε.

Δεν μπορεί να το ζούσα όλο αυτό! Ήταν ένα καλοστημένο σενάριο! Μια τρελή σκέψη μιας ανώμαλης συγγραφέα.