Κορίτσια μου καλά, κορίτσια μου όμορφα,τι κάνετε;
Νομίζω πως ο χρόνος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και γάργαρο νερό που ρέει γρήγορα,σαν μια ανάσα...
Έτσι νιώθω πως πέρασε από τον Αύγουστο που έχω να ανεβάσω κεφάλαιο.
Πλέον η καθημερινότητα μου είναι μείον την εργασία μου αλλά συν μία ακόμα κοράκλα να συμπληρώνει την ευτυχία μου,η οποία αισίως είναι δύο μηνών και σαν να μην υπάρχει(φτύνω τον κόρφο μου μην το ματιαξω αυτό) οπότε ο χρόνος για να κάνω κάτι που αγαπώ υπάρχει, αυτό που δεν υπήρχε ήταν η διάθεση διότι ένιωθα πως είχα βαλτώσει συγγραφικά όπως και καμιά ιδέα μου δεν μου φαινόταν άρτια και δεν κρύβω πως ουκ ολίγες φορές σκέφτηκα να τη παρατήσω αυτή μου την ιστορία γιατί με έπαιρνε μέσα στη δίνη της και με επιρρεαζε συναισθηματικά,όμως δεν έχω μάθει στη ζωή μου να αφήνω τίποτα μισό και αποφάσισα πως ήρθε πάλι ο καιρός να επιστρέψω στο γράψιμο...
Τώρα...
Σκέφτομαι να γράψω σχεδόν το υπόλοιπο και έπειτα να αρχίζω να ανεβάζω, αλλά η γνώμη σας μετράει οπότε αν θέλετε να συνεχίσω να ανεβάζω κάθε κεφάλαιο που γράφεται,θα το κάνω.
Σας εύχομαι καλή χρονιά,με αγάπη,ερωτα και όλα αυτά τα συναισθήματα που σε μπουκωνουν από ευτυχία,με τεράστιες δώσεις υγείας... Υγεία πάνω απ' όλα.
Συγνώμη για τις μεγάλες καθυστερήσεις και ελπίζω να τα λέμε...
Φιλιά στα μούτρα,
Δέσποινα!
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Σκοτεινός Άγγελος
Romance"Ροζαλία σήκω,δεν προλαβαίνουμε,πρέπει να φύγουμε." Οι φωνές της σαν χάος μέσα στα σκοτεινά με έκαναν να τιναχτώ από τον ανήσυχο ύπνο μου. "Τι έγινε Ξανθίππη;Μας βρήκε;" Τη ρώτησα γεμάτη αγωνία, καθώς έτσι ήταν η καθημερινότητα μου τον τελευταίο κα...
