Τα πόδια μου πάτησαν στη 'καινούργια' γη δειλά μα και ανυπόμονα.
Κατεβήκαμε από το αεροπλάνο και χαζευα γύρω μου σαν μικρό παιδί τον κόσμο.
Προς έκπληξη μου δεν φτάσαμε ως εκεί πάνω σε μια βάρκα και γύρω μας να υπάρχουν άγρια ζώα όπως περίμενα,μα με αεροπλάνο και προσγειωθηκαμε στη πρωτεύουσα της Μποτσουάνα τη Γκαμπορόνε.
Ο Δάμος σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού έψαχνε στο κινητό του και μου ανέλυε τι μπορούσαμε να κάνουμε σε αυτή τη χώρα,χωρίς να παραλήψει να αναφέρει πως πέθαινε να πάει για σαφάρι.
Εμένα μου έφτανε να κοιτάζω την άλλη πλευρά του χαρακτήρα του,μακριά από τη Νέα Υόρκη,μακριά από τη γκανγκστερική ζωή του και όλα τα αιματοβαμμένα δράματα που είχα ζήσει.
Είχε κανονίσει τα πάντα πριν ξεκινήσουμε τη πτήση μας και όταν φτάσαμε μας περίμενε ο φίλος μας ο Ούγκο για να μας κάνει μια μικρή ξενάγηση στη πόλη και να μας οδηγήσει στο ξενοδοχείο που θα μέναμε.
Ο Δάμος έδειχνε ευτυχισμένος κρατώντας μου το χέρι και πολύ πιο ήσυχος και απελευθερωμένος καθώς περπατούσαμε αμέριμνοι στους φαρδείς δρόμους της πόλης αυτής,που από ότι μας έλεγε ο Ούγκο,ήταν μια πόλη ήσυχη και θεωρούνταν από τις πιο ασφαλείς πόλεις του κόσμου.
Όχι ότι με ένοιαζε,όσο μου κρατούσε το χέρι ο Δάμος,δεν ένιωθα κανένα κίνδυνο δίπλα μου.
"Δεν μου λες Ούγκο,θα μπορέσουμε να επισκεφτούμε και κάποια πρωτόγονη φυλή;Θα ήθελα πολύ να δω από κοντά πως ζούνε!" Ρώτησε ο Δάμος τον ξεναγό μας και εγώ τον κοίταξα με ορθάνοιχτα μάτια.
"Τι εννοείς; Είσαι τρελός;"
Πετάχτηκα εγώ πριν προλάβει να απαντήσει ο Ούγκο ενώ από μέσα μου καταριομουν το άτιμο δάχτυλο μου που με έριξε εδώ.
Χάθηκε να κάναμε βόλτες στον σικουάνα και να πίναμε ένα καφέ πάνω στον Πύργο του Άιφελ;
Ο Δαμος γέλασε και ξανά κοίταξε τον Ούγκο που γελούσε επίσης,κάνοντας του νόημα να μιλήσει.
"Δεν ξέρω σερ Δάμος,πρέπει να το ψάξω και να σου απαντήσω. Υπάρχει μια φιλική φυλή αλλά πρέπει να ζητήσω την άδεια τους."
"Ελπίζω να μην είναι από αυτές τις φιλικές που τρώνε ανθρώπους!" Είπα πάλι εγώ και Ούγκο γέλασε ενώ ο Δάμος με αγριοκοίταξε.
"Σταμάτα να γκρινιάζεις Ρόζι,εσύ διάλεξες να έρθουμε εδώ!" Μου είπε και με έπιασε από το πηγούνι μου ενώ μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο.
"Δεν το διάλεξα, έτυχε!" Αναφώνησα και ξεκίνησα να ακολουθώ τον Ούγκο που είχε αρχίσει να περπατά.
YOU ARE READING
Σκοτεινός Άγγελος
Romance"Ροζαλία σήκω,δεν προλαβαίνουμε,πρέπει να φύγουμε." Οι φωνές της σαν χάος μέσα στα σκοτεινά με έκαναν να τιναχτώ από τον ανήσυχο ύπνο μου. "Τι έγινε Ξανθίππη;Μας βρήκε;" Τη ρώτησα γεμάτη αγωνία, καθώς έτσι ήταν η καθημερινότητα μου τον τελευταίο κα...
