Σκοτεινός Άγγελος

Κεφάλαιο 21

(Σ.σ επειδή δεν θέλω να μπερδευτειτε,θέλω να σας θυμίσω πως η Ροζαλία τον γνώρισε στα δεκαπέντε,έμεινε μαζί του περίπου πέντε χρόνια και όταν αναφέρομαι στο τώρα,σημαίνει ότι έχουν περάσει άλλα εφτά χρόνια από τότε που έφυγε).
Καλό διάβασμα 😘

Τώρα

"Πως μπόρεσες και ερωτεύτηκες αυτό το δείγμα άντρα..." Με ρώτησε διακόπτοντας τον ειρμό μου.

Οι φλέβες στο μέτωπο μου φούσκωσαν επικίνδυνα,δεν μου άρεσε να μιλάει κάποιος άλλος έτσι για εκείνον,δεν ήταν δείγμα άντρα,ήταν... ήταν ο άντρας μου!
Ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να τον κρίνει γι'αυτα που έκανε σε εμένα,ήμουν μόνο εγώ.

Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τα πόδια μου και στήριξα το κεφάλι μου στα γόνατα μου.
Παρόλες τις σκέψεις μου δεν ήθελα να ξέρει πως τίποτα δεν πέθανε μέσα μου για τον Δάμο,θα τον αγαπούσα πάντα,έτσι κι αλλιώς εκείνος κρατούσε το κλειδί της καρδιάς μου κι ας με πλήγωσε.

"Ήταν για εμένα η πρώτη εμπειρία και επαφή με το αντίθετο φυλλο..." Του απάντησα έπειτα από λίγη σκέψη των σωστών λέξεων μέσα στο κεφάλι μου.

"Μη λες ανοησίες, φαίνεται πως ακόμη και τώρα δεν τον έχεις ξεχάσει,ο τρόπος που μιλάς για εκείνον..."

"Αχιλλέα,είμαι μαζί σου... Η Αμερική για εμένα πέθανε εκείνο το βράδυ που έφυγα,πριν εφτά χρόνια,όπως και οι άνθρωποι που έζησα δίπλα τους.
Όσα πια θυμάμαι,είναι σαν παραμύθι."

Ψέματα...
Κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο...
Όπως τότε,τους τρεις μήνες που είχαμε μείνει σε εκείνο το σπίτι εγώ και εκείνος...

Αμερική πίσω στο τότε...

Είμαι στο δωμάτιο μου και κοιμάμαι,μέσα στη ζάλη του ύπνου,νιώθω ένα χέρι να χαϊδεύει τους γυμνούς μηρούς μου,κουνάω το σώμα μου έχοντας ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη.

Έπειτα νιώθω φιλιά αφημένα σαν κέντημα στο λαιμό μου, άλλα απαλά, άλλα λίγο πιο υγρά,έπειτα γίνονται κτητικά, αναγκαία...

Ανοίγω τα μάτια και τον βλέπω μπροστά μου,είναι γυμνός από πάνω και αναγνωρίζω τα τατουάζ του,έπειτα τα μάτια του,αυτές τις δύο μικρές παγωμένες θάλασσες που πλέον έχουν λιώσει τους πάγους...

Πάω να μιλήσω και με σωπαίνει σε ένα βαθύ και κτητικό φιλί,τα στόματα μας ενώνονται κάνοντας τις γλώσσες μας να παλεύουν σε μια άνιση μάχη...
Πάντα εκείνος βγαίνει νικητής.