"Σε όλα μαζί,αλλιώς φύγε τώρα... Καλύτερα μπόρα,από αιώνια βροχή..."
Σηκώθηκε από το κρεβάτι αμέσως και κατευθύνθηκε προς τη πόρτα.
Τη κλείδωσε και επέστρεψε σε εμένα.
"Το ρολόι,είχε σίγουρα κρυμμένο gps μέσα...
Ίσως και κοριό...
Το κρατούσα στο χέρι μου..."
Έλεγα μέσα στη σύγχιση και το φόβο μου και έψαχνα μέσα στα πεταμένα μου ρούχα να βρω τη τσάντα μου.
Με έπιασε από τους ώμους και με σταμάτησε.
Τα χείλη του επιτέθηκαν στα δικά μου και με έκλεισε στα χέρια του σαν να ήταν η τελευταία φορά...
Έβαλα τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά του και άρχισα να τον φιλάω ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου.
Τραβήχτηκε πίσω και σκούπισε το δάκρυ μου.
"Μη κλαίς για εμένα... Δεν αξίζει! Κρύψου Ροζαλία και σε καμία περίπτωση μην κατέβεις κάτω..."
"Δάμο μη μου λες τέτοια!Είμαι σίγουρη πως θα με προστατέψεις... Το ρολόι..."
Άρχισα να λέω χωρίς να ελέγχω το μυαλό μου και τις λέξεις που ξεστόμιζα ενώ συνέχισα και πάλι να ψάχνω το ρολόι,λες και εάν το έβρισκα θα χανόταν όλα,λες και ο χρόνος θα σταματούσε και αυτοί που μας επιτέθηκαν ξαφνικά θα εξαφανίζονταν!
"Ρόζι... Ρόζι..." Με έκλεισε στην αγκαλιά του και άρχισα να τον χτυπάω στο στήθος,ενώ συγχρόνως έκλαιγα.
"Άκουσε με,δεν έχουμε χρόνο. Κρύψου και μόλις τελειώσουν όλα αν δεν γυρίσω να σε πάρω φύγε..."
"ΟΧΙ!" Του φώναζα και τον κρατούσα σφιχτά.
Η πόρτα άρχισε να χτυπάει δυνατά και κάποιος προσπαθούσε να την ανοίξει.
"Δάμο είσαι εδώ; Δεν μπορούμε να τους κρατήσουμε για πολύ,οι ενισχύσεις θα αργήσουν,θα μπουν μέσα."
Η φωνή του Μάικ ακούστηκε απ' έξω.
Με έβαλε και κάθησα στο κρεβάτι και άνοιξε τη πόρτα.
"Μάικ μείνε μαζί της και μην την αφήσεις από τα μάτια σου."
Με κοίταξε και εγώ σηκώθηκα για να τον αγκαλιάσω.
"Δάμο μη πας..." Ο Μάικ με έπιασε σφιχτά και εκείνος χτύπησε μπουνιά στη πόρτα.
"Θα γυρίσω για εσένα Ροζαλία,εμπιστεύσου με..."
Μου είπε και άρχισα να ουρλιάζω.
"ΔΑΜΟ...Άσε με,άφησε με,εγώ φταίω!" Φώναζα με όλη μου τη δύναμη και προσπαθούσα να φύγω από τα χέρια του Μάικ.
Ο Δάμος στάθηκε για λίγο στη πόρτα και με κοίταξε.
Εκείνη τη μέρα συνειδητοποίησα πόσο πολύ είχα αρχίσει να τον ερωτεύομαι,εκείνη τη νύχτα μέτρησα τις δυνάμεις μου και όλα αυτά που ένιωθα για τον Δάμο.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Σκοτεινός Άγγελος
Romance"Ροζαλία σήκω,δεν προλαβαίνουμε,πρέπει να φύγουμε." Οι φωνές της σαν χάος μέσα στα σκοτεινά με έκαναν να τιναχτώ από τον ανήσυχο ύπνο μου. "Τι έγινε Ξανθίππη;Μας βρήκε;" Τη ρώτησα γεμάτη αγωνία, καθώς έτσι ήταν η καθημερινότητα μου τον τελευταίο κα...
