Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 13

Να ντυθείς καλά μου είπαν για απόψε.
Ελπίζω να μην το παρατραβηξα πολύ με τις επιλογές μου.
Θυμήθηκα λίγο από τον παλιό καλό εαυτό μου.

Κάθησα μπροστά στον καθρέφτη και κοίταξα το είδωλο μου.
Χάιδεψα την απαλή δαντέλα του μαύρου μου φορέματος και χαμογέλασα με ικανοποίηση.
Δεν ξέρω αν ντύθηκα πιο πολύ για το αποψινή σχέδιο εξόντωσης του "ψαλιδοχέρη" ή για τα μάτια του Δάμου.

Ήθελα να δει τι χάνει και οκ ίσως και να υπερέβαλα ελάχιστα,μα έβραζα στη σκέψη πως η Τζέσικα μπορούσε να τον ικανοποιεί ενώ εγώ όχι.

Πήρα το κατακόκκινο κραγιόν μου και έβαψα προσεκτικά τα χείλη μου.
Το βλέμμα μου στάθηκε για λίγο στο βαθύ ντεκολτέ του φορέματος μου.
Το στήθος μου φαινόταν αρκετά παραπάνω από ότι συνήθως έδειχνα μα η φωνή μέσα στο κεφάλι μου,μου είπε βαλ' το.

Η πόρτα χτύπησε και μετά από λίγο ξεπρόβαλε δειλά το κεφάλι της Σόνιας.
"Είσαι έτοιμη;" Με ρώτησε και άνοιξε τα μάτια της διάπλατα.

Μπήκε μέσα ολόκληρη και ήρθε δίπλα μου.
Μου έπιασε το χέρι και μου έκανε μια στροφή γεμάτη ενθουσιασμό.
"Νομίζω πως σε ερωτεύτηκα!" Μου είπε κλείνοντας μου το μάτι και εγώ τη σκούντηξα γελώντας.

"Υπερβολές..." Απάντησα και πήρα τη μικρή τσάντα πάνω από το κρεβάτι περνώντας τη στον ώμο μου.
"Εσύ είσαι πιο εκθαμβωτική..." Της είπα και κοίταξα το στενό μπλε φόρεμα της,που τελείωνε στις αδύνατες γαμπες της.

"Το σηκώνει το μέρος απόψε. Έλα πάμε γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας. Το πρόσωπο εντοπίστηκε στη Φιλαδέλφεια και θέλουμε δύο ώρες περίπου ως εκεί..."
Μου είπε και ενθουσιάστηκα.
Θα βγαίναμε από τη Νέα Υόρκη και ίσως ήταν η ευκαιρία μου να εξαφανιστώ και να βάλω το σχέδιο μου σε δράση.

"Και γιατί έπρεπε να ντυθούμε καλά;"
Τη ρώτησα περίεργη με το αποψινό dress code.

"Γιατί απόψε θα δράσουμε μέσα σε καζίνο... Δεν είναι όπως ο Ράιαν Ρόζι,το ψάρι απόψε είναι μεγάλο,μα με τέτοιο δόλωμα,θα τσιμπήσει σίγουρα!" Μου είπε δείχνοντας με από πάνω ως κάτω.
"Έλα πάμε γιατί μας περιμένουν,ο Νέιτ και ο Μάικ θα σου εξηγήσουν το σχέδιο στο δρόμο..."
Συνέχισε και άνοιξε τη πόρτα.

Την ακολούθησα με ένα περίεργο συναίσθημα μέσα μου.
Δεν ξέρω,ίσως να ήταν και ένα κακό προαίσθημα.

Κατέβηκα τη σκάλα και έψαχνα με τα μάτια μου τον Δάμο μα δεν ήταν πουθενά.
Τρόμος άρχισε να με καταβάλει καθώς για κάποιο λόγο ένιωθα μόνη μου χωρίς εκείνον.