Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 41

Έχω να ανεβάσω κεφάλαιο μια εβδομάδα και κάτι.
Δεν ξέρω αλλά το 2020 για μένα μπήκε ανάποδα,ένα μήνα ήμουν άρρωστη και εγώ και τα δύο παιδιά μου,έλεγα συνέχεια του άντρα μου,εσύ είσαι επταψυχο,δεν παθαίνεις τίποτα,όλα εγω τα κολλάω κτλ κτλ.
Και ξαφνικά τη προηγούμενη Τρίτη μετά από κάτι πόνους που είχε μαθαίνουμε ότι σε τρεις μέρες μπαίνει χειρουργείο, όχι κάτι πολύ σοβαρό,αλλά και τον γλωσσοεφαγα και όπως καταλαβαίνετε είχα να νταντεψω τρία μωρά(κυριολεκτικά δεν έχω χρόνο να 💨💨 μετασυγχωρησεως 😂😂)!

Τέλος καλό όλα καλά με την εξαφάνιση όμως!
Ώρα για επιστροφές...

Δεκαεννέα μήνες έπειτα...

Τρίτο πρόσωπο

"Πώς ειναι η Ροζαλία;" Ρώτησε ο Νειτ και το βλέμμα του Δάμου σκλήρυνε.

"Πώς θες να είναι; Όλη μέρα κοιτάζει το ταβάνι ξαπλωμένη αγκαλιά με τα ρούχα του Ράφαελ.
Κλαίει. Το κλάμα της έχει γίνει βουβό πια,αλλά υπάρχει,δεν στερεύει.
Σχεδόν με διώχνει από κοντά της σιγά σιγά Νειτ..." Έσκυψε το κεφάλι και κοίταξε τα χαρτιά που κρατούσε στα χέρια του.

Όλους αυτούς τους μήνες η μόνη του έγνοια,η μόνη του προσδοκία,ήταν να βρει τον γιο του.Δεν έτρωγε,δεν κοιμόταν,κοίταζε τη Ροζαλία να λιώνει σιγά σιγά από την κατάθλιψη και υπέφερε που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το σταματήσει.

Υπέφερε που δε μπορούσε να βρει τον γιο τους.
Είχε περάσει τόσος καιρός και όλες οι έρευνες του να βρει τον Μάικ έφταναν στο σημείο μηδέν.
Είχε ορκιστεί όμως πως πριν πεθάνει θα τον έβρισκε,εκείνος θα πήγαινε μόνο από τα χέρια του Δαμου.

"Εσύ πως είσαι;" Τον ρώτησε και άπλωσε το χέρι του πάνω στα χαρτιά που κρατούσε εκείνος για να του τραβήξει και πάλι την προσοχή.
"Φαίνεσαι κομμένος τελευταία. Όσο έλειπα έχεις αλλάξει πολύ." Του είπε φανερά θλιμμένος.

Τον νοιαζόταν πολύ.

"Όσο έλειπες ήλπιζα Νειτ,ήλπιζα να βρεις κάτι,να μου φέρεις κάτι που θα με πάει ένα βήμα πιο κοντά στον γιο μου,όμως δεν έχω τίποτα,τα χέρια μου είναι άδεια!"
Του είπε απηυδισμένος και σηκώθηκε πάνω αρπάζοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου του.

"Και εγώ ήλπιζα να βρω κάτι..." Του απάντησε ο Νειτ και κατέβασε το κεφάλι.

"Είμαι σίγουρος ότι προσπάθησες Νειτ..." Έβαλε το χέρι του στον ώμο του φίλου του και στάθηκε για λίγο πριν φύγει για το σπίτι του.