Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 8

"Κοίταξε προσεκτικά." Μου είπε με προσήλωση από δίπλα μου ενώ στεκόμασταν και οι δύο πίσω από τη φιμέ τζαμαρία.

Χτύπησε με τα δάχτυλα του το χοντρό τζαμί και γέλασε.
"Αλεξίσφαιρο..." Μου δήλωσε και τον κοίταξα στριφογυρνώντας τα μάτια μου.

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας,σκέφτηκα καθώς κοιτούσα τη Τζέσικα που είχε πλησιάσει το θύμα της και κάθησε μαζί του.

Εκείνος έδειχνε ενθουσιασμένος και αμέσως παρήγγειλε ποτό για εκείνη.
Συγνώμη,ήθελε να κάνω τη βίζιτα;

Κοίταξα ξανά τον Νέιτ δίπλα μου και μου έκλεισε το μάτι.
"Δεν κάνει αυτό που νομίζεις." Μου είπε γελώντας σαν να διάβασε τη σκέψη μου και συνέχισε να τους κοίτα.
Η Τζέσικα συνέχιζε να μιλάει με τον τύπο και να φλερτάρουν και εγώ στην ιδέα και μόνο ήθελα να ξερασω.

"Έλα φεύγουμε,δεν θα αργήσουν."
Μου είπε στο αφτί και με τράβηξε από το χέρι στη κορυφή της σκάλας!

"Πιο σιγά Νέιτ,δεν μπορώ να περπατάω γρήγορα με αυτά!"
Του φώναξα δείχνοντας του τις γόβες στιλέτο μου και εκείνος χαμήλωσε ταχύτητα.

"Το ξέχασα αυτό Ρόζι." Μου απάντησε και γέλασε δυνατά.
"Γιατί τα φοράς αφού περπατάς σαν πάπια;" Με ρώτησε και συνέχισε να γελάει έντονα!

"Ας μην σου απαντήσω καλύτερα." Του είπα και έδωσα περισσότερη προσοχή στα σκαλοπάτια μπροστά μου.

"Ο Δάμος και ο Μάικ μας περιμένουν στο σημείο.
Να ξέρεις πως εγώ δεν συμφωνούσα να δεις κάτι τέτοιο ακόμη,μα δεν με άκουσε..." Μου απολογήθηκε και με κοίταξε στα μάτια.

Έλεγε την αλήθεια. Το έβλεπα στο βλέμμα του πως ήταν ειλικρινής μαζί μου.
Μα δεν φοβόμουν πλέον.
Μετά από ότι μου είχε κάνει ο Δάμος είχα γίνει γυάλινη και είχα σπάσει σε πολλά μικρά κομμάτια που έκοβαν.
Θα έκανα ότι χρειαζόταν για να επιβιώσω και να βγω από αυτή τη κόλαση αργά η γρήγορα.

Βγήκαμε στη πίσω μεριά του μαγαζιού όπου όντως περίμεναν ο Δάμος με τον Μάικ, κρατώντας τα πιστόλια τους στα χέρια.

Πήγαμε από πίσω τους και ο Νέιτ με έβαλε από πίσω του, λέγοντας μου να ανοίξω τα μάτια μου και να μην κάνω καμιά βλακεία και φύγω από κοντά του.
Δεν ένιωθα φόβο,η αλήθεια είναι πως για πρώτη φορά από τη μέρα που έμπλεξα με εκείνους,ένιωθα ασφάλεια και ειδικά δίπλα στον Νέιτ που αποδείχθηκε τελείως διαφορετικός.

Η πόρτα άνοιξε και η Τζέσικα με τον τύπο βγήκαν έξω,ενώ τη κρατούσε από τη μέση και της έλεγε κάτι ευδιάθετος και γελούσε.
Η Τζέσικα σταμάτησε να περπατά και εκείνος παραξενεύτηκε και αφού τη κοίταξε περίεργα για μερικά δευτερόλεπτα,σαν να ψυχανεμιστηκε τι συμβαίνει,γύρισε και κοίταξε μπροστά του.