Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 59 Απελευθέρωση

"Ανοίγει τα μάτια της!" Μια γυναικεία φωνή ήχησε στ αφτιά μου ενώ προσπαθούσα να διακρίνω τις φιγούρες μέσα στη θολούρα μου.
Τα έκλεινα και τα άνοιγα με όση δύναμη είχα αλλά δεν μπορούσα να δω ξεκάθαρα τον άνθρωπο που στεκόταν τώρα κοντά μου.

"Μαρκέλλα μου!" Άκουσα τη γνώριμη φωνή του και τότε τον είδα ξεκάθαρα.

"Α-Αχιλλεα;" Ψέλλισα αδύναμα ενώ προσπάθησα να κουνηθώ.
Ξαφνικά το μυαλό μου έπαιρνε μπροστά,άρχισα να θυμάμαι τι είχε συμβεί και ξεκίνησα να ανεβάζω παλμούς από τον φόβο μου.

"Μη καρδούλα μου, ηρέμησε,όλα είναι καλά, τώρα είσαι καλά!" Μου είπε εκείνος με ήρεμη και σταθερή φωνή για ακόμα μια φορά!"

"Ο Δάμος,η Μαρίλια..." Μια ακόμα μάταιη προσπάθεια να σηκωθώ ανεπιτυχώς και το χέρι της νοσοκόμας που με σταμάτησε με έκανε να κλείσω τα μάτια μου και πάλι.
Ένιωσα ένα χέρι να πιάνει το μέτωπο μου ενώ το επόμενο λεπτό βάρυναν τα και πάλι τα μάτια μου με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ξυπνήσω.

Δύο ημέρες πριν
Δαμος

"Πώς τολμάς και έρχεσαι στο σπίτι μου ρε κάθαρμα;" Ο Αχιλλέας στεκόταν μπροστά μου έξαλλος,όχι όμως πιο έξαλλος από εμένα.

"Πρέπει να μιλήσουμε!" Του απάντησα σφίγγοντας τα δόντια και τις γροθιές μου.

"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο,θέλω να φύγεις από τις ζωές μας μία για πάντα!"

"Και θα το κάνω, τιμώ τα παντελόνια μου και τις συμφωνίες που κάνω!" Οι λέξεις έβγαιναν με θυμό μέσα από το στόμα μου.

"Τότε τι θέλεις εδώ;" Ρώτησε και πήγε πίσω από το γραφείο του.

"Θέλω να δώσεις στη Ροζαλία αυτό όταν ξυπνήσει!" Του πέταξα τον φάκελο πάνω στο γραφείο και ακούμπησα τις γροθιές μου πάνω σε αυτό ενώ τον κοιτούσα όπως ένα θηρίο το θήραμα που θέλει να κατασπαράξει.

"Και γιατι να το κάνω; Δεν είπαμε τίποτα τέτοιο στη συμφωνία μας."

"Γιατί το λέω εγώ διάολε!" Χτύπησα με δύναμη τις γροθιές μου πάνω στο γραφείο του εκτός εαυτού.

"Ξέρεις σε ποιον μιλάς έτσι; Μπορώ αύριο να σε σβήσω από τον χάρτη αν το θέλω!" Οι λέξεις του αργές και σταθερές προσπαθώντας να κρατήσει την αυτοκυριαρχία του και να με πείσει πως έχει το πάνω χέρι.

"Δεν ξέρεις σε ποιον μιλάς μάλλον!" Του αντιγυρισα στον ίδιο τόνο.

"Ξέρω πολύ καλά!" Απάντησε με στόμφο.