Bab 5

10.6K 355 2
                                    

Sedar tak sedar dah dua minggu aku kat Kelantan ni. Jujurnya aku tenang di sini. Tenang bila jauh dari hiruk pikuk bandar. Udara pun segar gila. Macam sekarang ni, duduk pulak tepi pantai.

Uhh, perfecto!

Atalia yang berlari anak menarik layang layang adiknya riang persis anak kecil yang dapat gula gula. Petang ni suara dia je yang dok bergema kat pantai. Mengalahkan bebudak.

Aku berjalan membasahkan kaki di gigi air pantai hanya mampu menggelengkan kepala. Nak join sama? Mahu orang cakap yang aku ni tak matang macam Atalia nun. Kiki..

Aku pandang ke depan. Kelihatan ada tunggul pokok Rhu yang sudah tumbang, eloklah rasanya kalau aku bersantai duduk atas tu kejap.

Angin petang ini sangat menenangkan. Ramai juga pengunjung yang datang. Walaupun pantai ini pantai yang agak ke dalam kampung tetapi sambutan dia boleh tahan. Di tambah lagi ada warung cendol viral kak Mah, memang menjadi tumpuan lah.

Para pengunjung pula ada dari kumpulan budak budak remaja, pasangan kekasih, ibu bapa yang ada anak anak kecik dan yang jiwang karat bawak jiwa nan lara pun ada. Tak lain tak bukan, akulah Maira Iris.

Rambut panjangku terbuai buai di tiup angin. Rimas pula rasanya. Poket seluar trek suit aku seluk mencari getah rambut. Dapat sahaja memang tak tunggu lama, terus aku sanggul tinggi tinggi rambut. Biar nampak kemas.

Tiba tiba aku teringatkan Ray. Alangkah indahnya kalau Ray ada bersama macam seminggu yang lepas.

Aku ingat lagi masa tu aku sedang berjalan di tepian pantai macam tadi. Kaki seluar panjang yang basah dek terkena air tak ku hiraukan. Datang nak main air kan.

Sesekali aku tunduk mengutip kulit kulit kerang yang ada. Cantik. Berwarna warni. Kalau aku rajin boleh lah aku buat kalung atau tampal pada notebook yang cantik. Terasa seperti di perhatikan aku pusing pandang ke belakang.

Ray!

Ray tersenyum memandangku. Lesung pipitnya timbul. Aku pandang semula ke hadapan. Entah kenapa aku rasa yang dia agak murah dengan senyuman 2 3 hari ini.

"Macam budak kecik. Kulit kerang pun kutip."

Dia berjalan di sebelah ku. Aku pandang dia. Sebelum ku jeling tajam. Itu tandanya amaran!
Dia buat muka toya. Manusia tanpa perasaan betul.

"Dah tu nak kutip apa lagi selain dari kulit kerang. Kalau ada harta karun ke apa ok lah jugak. Lagipun Benda ni je pun yang ada. Awak buat apa kat sini?"

Dia naikkan kening kirinya. Kening tebal dengan muka kacukan siam turki tu memang macho sangat di mataku.

"Semenjak bila kawasan pantai ni dah ada pemilik? Seingat aku, pantai ni hak milik umum. Takkanlah aku nak jalan jalan pantai kat kampung sendiri pun salah?"

Baik tak payah tanya kalau soalan di jawap soalan. Mataku julingkan ke atas. Malas nak layan, Aku tunduk mencapai kulit kerang yang berwarna krim kemerahan jambu. Cantik.

Unik warnanya.

"Cuti aku dah habis. Esok aku dah kena balik kerja."

Ringkas dan padat jawapannya. Aku pusing menghadap Ray.

"So?"

Kening kiri ku jongketkan naik. Dia kebinggungan.

"So, so apa?"

Lambat hadam pulak.

"Yang awak cakap kat saya ni kenapa? Bukannya awak tu suami saya yang patut saya ambik tahu semuanya."

(EDITING) HATI BEKU ENCIK POLISWhere stories live. Discover now