Tomione - Işıltı ve İhtiras

5. Bölüm: Sadece Bir Tezgahtar

"Size yardımcı olabileceğim herhangi bir konu var mı?" diye tekrar sordu genç büyücü davetkar bir ses tonuyla. Ancak Hermione ürpertisini saklamaya çaba sarf etti. Midesi kasılıp bacakları uyuşurken bir saniye içerisinde binlerce düşünce doldu beynine. Tuhaf davranamazdı! Davranmamalıydı! O henüz Lord Voldemort değildi. Planını izlemeliydi. Eşya almaya gelmiş sıradan bir cadı. Tabi hangi sıradan (!) cadı Knockturn sokağına tek başına gelip yine tek başına Borgin&Burkes'e girerdi ki? Peki o halde sıra dışı bir cadı olacaktı...zaten öyleydi de.

Doğruldu ve vakur bir edayla Riddle'a baktı. "Teyzem için bir hediye bakıyorum. Mümkünse...lanetsiz." dedi dudaklarına istemsizce bir gülümseme yerleşirken. Oldukça emindi ki birileri bu dükkana gelip akrabalarını iz bırakmadan kazara(!) öldürecek eşyalar soruyordu.

Tom Riddle onun gülümsemesine gülümsemeyle karşılık vererek doğruldu. Ancak bu tebessüm buz gibiydi. Ama genç cadı kendinden emin bir edayla ona bakmaya devam etti. Hermione yüzüne çarpan hafif esintide sandal ağacı ve vanilya kokusunu aldı. "Beni takip edin, Miss Smith. Elimde ilgilenebileceğiniz bazı parçalar var."

Hermione peşi sıra ilerledi Riddle'ın. Her yer ilginç eşyalarla doluydu fakat Hermione hiçbirine dokunmamaya özen göstererek daracık aralıklardan Riddle'ı takip etmeye devam etti. Bu esnada Riddle'ın gözlerini düşündü. Buz gibi soğuk ve griye çalan bir renkti. İçine kendinizi bıraktığınızda sonsuza dek düşebileceğiniz bir delik misaliydi. Fakat Hermione kendini bu tuzaklardan uzak tutacak kadar akıllıydı. Artık yapması gereken şey bir mayın tarlasında, mayınlara basmadan yürümek değil, dans etmekti.

"Kumaş oldukça kullanışlı ve yumuşak gördüğünüz üzere." diye başladı Riddle elindeki adeta sıvı gümüşü andıran pelerini göstererek. "Bu bir-" diye devam ederken Hermione onun cümlesini tamamladı. "-görünmezlik pelerini, elbette." dedi gerçek bir merakla inceleyerek pelerini. Harry'ninkine hiç benzemiyordu. Harry'nin Görünmezlik Pelerini sade ve desensizdi. Bunun üzerinde ise yaldızlı motifler vardı.

Hermione'nin bunu bilmesini beklemeyen Tom Riddle yarım saniyeliğine duraksasa da devam etti. "Elbette öyle, Miss. Ayrıca en az otuz yıl dayanabilecek kalitede."

"Hımmm...." dedi Hermione düşünceli bir edayla. "Bunları duymuştum ama hiç görmemiştim...Ama sizce de sağlam bir Hayalbozan büyüsü daha kullanışlı olmaz mıydı? Yani pelerinler iş görür fakat pratik değiller." Genç cadı adeta karşısındakinin Voldemort olduğunu unutmuşçasına kendini okul alıverişi yapıyor gibi hayal edip gerçek fikrini söylemişti.

Bu yanıtı beklemeyen Riddle şaşırarak tek kaşını kaldırıp ona baktı. Hermione'yi aptal ve zengin bir cadı olarak görmüştü. Ama Zamanının En Parlak Cadısı övgüsünü boşuna edinmemişti. Bu parlaklık belli ki geçmiş zamanlarda da geçerliydi.

"Aslında..." Riddle yutkundu. "Pekala...burada sadece bir tezgahtar olduğum için böyle şeyler söylememeliyim fakat çok haklısınız, Miss Smith. Güçlü bir Hayalbozan büyüsü varken görünmezlik pelerini angaryadan ibarettir." dedi bir çırpıda.

"Tabi güçlü bir Hayalbozan yapamayan büyücüler de var...ne kadar acınası." dedi Hermione ses tonuna küçümsemeyi ekleyerek. Riddle ise kendi fikrinin onaylanması hoşuna gitmiş olacak ki duruşunu dikleştirdi. Ne kadar da uzun boylu...diye düşündü. "Ilvermorny'de Hayalbozan yapamayan kimse mezun olamaz." diye mırıldandı. Büyü dünyası hakkında her şeyi öğrenmeye hevesli müstakbel karanlık lord Amerika'daki büyü okulu hakkında muhtemelen fazla bilgili değildi (ve öğrenmek için can atacaktı) Hermione Amerika'daki büyücülük sistemi hakkında buraya gelmeden önce dersini çok iyi çalışmıştı. Ilvermorny sözcüğünü işiten Riddle'ın çenesi hafifçe kasıldı ancak bir şey söylemedi.