Tomione - Işıltı ve İhtiras

~Etkinlik Öyküleri v2~

Daha önce bahsettiğim üzere bu hafta sınavlarım ve ödevlerim var. Ancak bazılarınızın lise ve üniversite sınavları da varken bölümsüz kalmayalım, biraz eğlenelim istedim❤ Tatlı bir etkinlik bırakıyorum buraya. İki tane kısa öykü ve soru-cevap etkinliği derledim. Umarım beğenirsiniz!❤️

-Yeni Komşum-

Tom Riddle, 7 numaralı dairesinin hemen karşısındaki 9 numaranın buraya taşındığından beri boş olduğunu biliyordu. Keza bu güzel haberdi, çünkü Tom komşuları sevmezdi. Aslına bakılacak olursa gereksiz hiçbir insanı sevmezdi. Ve sırf evi kendi evinin karşısında diye biriyle -sınırlı da olsa- iletişim kurmak zorunda olmak can sıkıcı bir fikirdi. Karşıdaki evin üç yıldır boş olması da bu yüzden rahatlatıcı bir faktördü. Ta ki...bugüne kadar.

Tom, dışarıdan gelen seslerin kime ait olduğunu umursamasa da işe gitmek için çıkarken asasıyla hareket ettirdiği kahverengi karton kolileri taşıyan genç kadını görmüştü...yeni komşusu. En son ihtiyacı olan şey gereksiz laklak yapacak yeni bir yüzdü. İşte tam da bu sebeple kızın suratın bile bakmadan, tek kelime etmeyip kapısını çekip çıkmıştı.

Yorucu iş gününden sonra akşam eve oldukça geç döndüğünde her yeri ağrıyordu. Kendini koltuğa bıraktı. Yemek yapması gerekiyordu ve bir fincan kahveye de asla hayır demezdi ancak dolabı tam takırdı. Alışveriş yapmaya vakit bulamamıştı ve dolapta sadece bayatlamış filtre kahve ve biraz makarna vardı. Bu saatte marketler kapanmış olmalıydı. Bir of çekerek yığıldığı koltuktan kalktı ve bayat da olsa bir bardak kahve yapmaya koyuldu. Belki çok da bayatlamamıştır, diye düşündü. Ama kendini kandırıyordu.

Filtre kağıdını hazırlayıp sıcak suyu kaynatırken zil çaldı. Şu an Tom'un istediği son şey buydu ancak yine de kapıya gitti ve suratsız biçimde açtı.

"Merhaba. Bu sabah karşı daireye taşındım, sabah gürültüyle sizi rahatsız ettiysem üzgünüm. Yemeği oldukça fazla yapmışım ve bir tabak da size getirmek istedim." dedi elindeki patates püresi ve köftelerden oluşan dev tabağı uzatarak.

Tom'un suratındaki hoşnutsuzluk ifadesini fark edince tabağı onun eline tutuşturup başka söz söylemeden arkasını döndü ve kendi 9 numaralı dairesine yöneldi.

Tom, normalde bu teklifi geri çevirirdi fakat inanılmaz acıkmıştı. Bir süre duraksadıktan derin bir nefes aldı, "Teşekkür ederim." diye son anda mırıldandı nötr bir ses tonuyla. Genç kadın duymamıştı veya duymamış gibi davrandı ve ona bakmadan kapısını kapattı. Tom omuz silkti ve mutfağa geçti. Yemek muhteşem kokuyordu. Hemen bir çatal kapıp yemeye koyuldu. İnanılmazdı...Yemeğin tadı da en az kokusu kadar güzeldi. O an genç kadına nezaketsiz davrandığı için kendini kötü hissetti.

Ertesi sabah hafta sonuydu. Tom, kalkar kalkmaz ilk iş markete gitti ve mutfak alışverişini tamamladıktan sonra taze kahve çektirdi. Eve dönüp iki kocaman fincanlık kahve demledikten sonra koltuğa yayıldı ve son çıkan Aritmansi makalelerinden birini okuyarak kupasını yudumladı. Evin içinde muhteşem bir taze kahve kokusu vardı, gözlerini kapatıp kokunun ve kahvenin tadını birlikte çıkardı.

Yine de...

Aklının köşesini didikleyen bir şey vardı... Komşusu. Normalde Tom'un zerre umurunda olmayacak bir şeydi fakat kızın kahverengi kıvırcık saçları ve aynı renkteki yoğun kahverengi gözleri...Sonra elindeki fincana baktı. Evet kızın şimdi neden aklında kaldığını anlıyordu. Tom kahveye tutkundu, kız ise kahvenin vücut bulmuş hali gibiydi.

Tom kendine lanet okuya okuya ikinci bir porselen fincana kahve doldurdu ve bir elinde fincan diğer elinde dergisiyle evden çıkarak kızın kapısını çaldı. Birkaç dakika sonra kapı açıldı. Siyah çerçeveli okuma gözlükleri, hafifçe dağılmış kabarık saçlar ve önünü bağladığı diz üstü parlak lavicert sabahlıkla ismini bilmediği komşusu karşısındaydı. Elinde bir dergi tutuyordu ve soru sorarcasına bakışlarını -hatta hafifçe küçümseyici duran bakışlarını- Tom'a yöneltmişti.