Romance - #1
O şeytana uyan bir kötü
Sadece eğlence için adam öldürür
Bu adam ne yapacağı belli olmayan bir tip
Vicdansız biri, tek gram bile vicdanı yok
Tüm nedenler bir kenara, inkar edemiyorum işte, bu adamı seviyorum
"Nisan her şeye biraz gençli...
Utanmasam 1 ay sonra atıcakmışım... özür dilerim özel hayatımla uğraşıyordum ama bundan sonra haftada bir bölüm gelecek + beklediğiniz, beklediğinizi bildiğim bölümler 43. Bölümden itibaren başlayacak (#şükür) Medyada bölümde bahsedilen dövmeye en benzer çizim var (36. Bölümde de aynı dövmeden bahsedlmişti) Burada da Tahavar:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sizi çok seviyorum, iyi okumalar!! ***
Mete'den:
Ellerimi artık uzun olmayan saçlarımın arasından, alışmaya çalışıyor gibi geçirdim. Çok kısa değildiler ama önceden çenemi geçtiği için biraz çıplak hissettiriyordu.
"Y*rrağıma benzemişsin aynı." Arslan üstünü giyerken bana bir an bakıp konuşmuştu.
"Onore oldum." Elimi kalbime götürdüğümde o da kahkaha attı. "Stüdyoya gidiyorsan benimle bi işin var."
"Ne işi?"
"Dövme." Gülümseyip masanın üstündeki kahverengi deri defteri aldım.
"Bana mı yaptırıcaksın dövmeni." Arslan dalga geçer gibi gülümseyip gözlerini kırpıştırdı ve elini kalbine götürdü. Sakaldan ve dövmeden yüzü görünmeyen bir adamdı, aynı zamanda böyle biriydi.
"Hee, belki elin değmişken si-"
"Ne biçim bir insan oldun ya." Yüzüni buruşturdu. Ceketini üstüne atıp evden çıktığında sigara pakedimi cebime atıp onu takip ettim.
Sandalyeye oturup deri defterin sayfasını açtım.
"Şunu istiyorum."
"Sen mi çizdin?" Başımı aşağı-yukarı salladım. "Çekik bir göz değil mi bu?" Arslan bıyık altından gülerek baktı.
"Öyle mi." Tişörtümü çıkarıp gövdemin üstünde, kolumun altında kalan kısmı gösterdim. Nisan'ın balığıyla aynı yer. "Buraya." Arslan iğneyi alıp yanıma oturdu.
"Nisan'ın gözü mü bu." Sadece susması için sesli bir şekilde nefes verdiğimde arslan iğneyi tenime değdirdi. "Özlüyor musun o kızı?" Dişlerimi sıkıp Arslan'a baktım, dikkatlice yaptığı dövmeyle ilgileniyordu. "Kaç ay oldu bir başına bıraktın."
"Vicdana mı geldin şimdi?"
"Benim açımdan bir sorun yok, ben kızı özleyeceğini düşünmemiştim."
"İşini yap." Masanın üstündeki telefondan müzik açıp başımı geri yasladım.
Nisan'ı özlüyordum ama bu konuda yapabileceğim bir şey yoktu. Giderek doğru olanı yapmıştım, zaten Nisan henüz ortada yokken bile ben gidecektim. Beni sevip sevmediğini bile bilemezdim, belki de aradığı şefkati bende bulmuştu ve bunu aşk sanıyordu. Bunu kullanamazdım. Ayrıca sınava hazırlanması gerekiyordu ve ben durup durup beynini bulandıramazdım. En azından giderek iyilik yapmıştım. Ayrıca Emre'den neredeyse her gün haberini alıyordum. Nisan'ın haberi olmasa da. Para her kapıyı açıyordu.
