Karanlık • [b×b]

-37- Bar

Medya- Ayaz

Hayatta kime ait olduğunuzu anlamanın yolu aslında oldukça basitti. İnsanlar duygularını keşfetmekte ya da yeni bir hayata açılmakta zorlansa da sonucu tüm bu zorluklara değiyordu. Senin için yaratılmış kişi tüm dünya kalabalığının içinden çıkıp bir anda yanına geliveriyor, o ilk karşılaşmada dahi 'geleceğin' olduğunu hissettiriyordu.

Beyaz örtünün içinde huzurla uyuyan sevgilime baktım. Dalgalı saçları yastığın üzerine dağılmış, bir kolunu yorganın dışına çıkarmıştı. Saçlarını geriye doğru okşayıp alnını öptükten sonra ayağa kalktım. Odanın kapısı çalıyordu. İlk başta görevliler olduğunu sanıp umursamamıştım ama gelen seslere bakılırsa Volkan'dı.

Yankı'yı uyandırmamak için kapıyı yavaşça açıp "Ne var?" dedim. Davetimi beklemeden odaya dalmıştı.

"Arıyorum açmıyorsun oğlum, merak ettim." 

"Bekle burada." içeri geçip Yankı'nın dışarda olan kolunu da yorganın içine aldım. Boynuna kadar örtüp hiçbir yerinin gözükmediğine emin olduktan sonra içeri çağırdım Volkan'ı. Beraber terasa çıkarken direk sigarasını dudaklarına yerleştirmişti.

"Nasıl gidiyor?" dedi, Yankı'yı kastediyordu.

"Hayatımın en güzel dönemi."

"O kadar mı?" vay be, dercesine dudaklarını büzdü. "Ne zamandır berabersiniz?"

"Çok olmadı."

"Işık bir ameliyattan bahsetti bana." her açıldığında göğsümü sıkıştıran konu yine karşımdaydı.

"Para topluyorum."

"Yankı kabul etti mi?" içeri doğru bakıp yatakta uyuyan sevgilimi görmeye çalıştım, uzun tül perde yüzünden hiçbir şey görünmüyordu.

"Bilmiyorum." dün bunu konuşurken bir anda öpesim gelmişti ve sonrasında da işler değişmişti zaten.

"Zor abicim ya." sigara dumanını dışarı üflerken başını iki yana salladı.

"Zor olan ne?"

"Yanlış anlama beni kardeşim." 

Gözlerimi kapatıp sabırsız bir nefes verdim. "Bir şey söyledin devamını getir Volkan."

"Kardeşim ben Yankı'yı çok sevdim, dünya tatlısı bir çocuk-"

"Ağır ol biraz." Yankı hakkında bunları düşünebilecek tek kişi bendim.

"Oğlum benden mi kıskanıyorsun?" ifadesizce suratına bakmaya devam ettiğinde gülümser gibi oldu. "Işık'ı tavlamaya çalışıyorum ben."

"O sana bakmaz." Işık başarılı ve güzel bir kızdı, neden bilmiyorum ama kolay kolay beğenmeyeceğini düşünüyordum. "Konuyu değiştirme, zor olan ne?"

"Tüm sorumluluk sen de, her şeyiyle ilgileniyorsun, bebek gibi bakıyorsun Yankı'ya." çekinerek gözlerini kaçırdı. "Bundan bahsetmiştim."

"Ben Yankı'yla içimden geldiği için ilgileniyorum, ihtiyacı olduğu için değil."

"Sadece dışardan bir göz olarak söylüyorum." yanımızdaki masaya uzanıp küllüğe bastırdı sigarasını. "Şu an tüm duygularınız zirvede ama sen de çok gençsin. Sürekli sonunu düşünerek hareket etmek ya da Yankı'ya uygun yerlerde vakit geçirmek zorundasın. "

"Yankı'yla her yere gidebiliriz." 

"Abicim bir süre sonra yorar bu insanı, ondan bahsediyorum." dişlerimi sıkarak yana çevirdim kafamı. Yankı'nın bana yük olduğunu, beni zorladığını hiçbir zaman düşünmemiştim.