Duştan çıktıktan sonra giyinip otelden ayrıldık.Justin arabayı çalıştırdığı an yanağına bir öpücük kondurup yerimde kıvrıldım.Bacaklarımı göğsüme çekip koltuğu geriye doğru yatırdım.Ceketimin bileklerini çekiştirip parmaklarımla sıkıca tuttum.
Gece geç yatmıştık.Sabahta uslu durmadığımız için yorgun hissediyordum.Gözlerimi kapatıp nefesimi verdim.Arabanın içi soğuktu.Kar yağmaya devam ediyordu.Uyumadan önce omzuma bırakılan ceketi hissettim ve Justin'in parfümünün kokusunu aldım.
Başta hiçbir şey olmadı.Normal karanlık bir uykuydu.Rüya ya da kabus yoktu ama sonra Alexander öldükten sonraki her gece olduğu gibi yaşananlar bana saldırmaya başladı.Alevler ve çığlıklar zihnimde yankılanıyordu.Elime aldığım silahın ağırlığını,çığlıkları kesmek için bastığım tetiğin gürültüsünü,kurşunun silahtan fırlayışını her detayıyla tekrar görüyordum.O anda içime yayılan karanlığı ve hüznü daha önce hissetmemiştim.O duyguya yabancıydım ve istemiyordum.Acı çekmek sorun değildi ama bu durum bambaşkaydı.Ciğerlerim sıkışıyor,nefes alamıyormuş gibi hissediyordum ama yaşamaya devam ediyordum.Suçluluk tüm ağırlığıyla üzerime çöküyordu.Sonucun ne olduğunu bilmeme rağmen her kabusta tekrar mücadele ediyor,tekrar kaybediyordum.
'Bebeğim?' Görüntüler parçaparça yok olurken uykumdan sıyrıldım.Justin beni kucağına çekmiş,ileri geri sallanıyordu.Nefeslerim hıçkırıklarla karışık halde dudaklarımdan dökülüyordu.Nefesim göğsümde kaldı ve sırtımı çarpmış gibi hissettim.Aldığım nefes ciğerlerime takılıyor,zorlukla verdiğimde tekrar nefes alamıyordum. 'Geçti.Hepsi geçti.'
Geçmiş gibi hissettirmiyordu.Ellerim tişörtünü çekiştirirken yaşlar gözlerimden yuvarlanmaya devam ediyordu.Parmaklarım yardım dilenir gibi tişörtünü sıkarken nefes almaya çalıştım.Justin'in gözleri endişeyle dolarken başımı elleri arasına aldı.
'Bebeğim,nefes alamıyorsun.Sakinleşmen gerek.Buradayım.Yanındayım.' Titreyen ellerimi boynuna sarmama yardım etti.Başımı boynuna gizleyip gözlerimi kapattım.Rüyam uyanıkken bana saldırmaya başlayınca gözlerimi hızla açtım.Eli sırtımı okşarken saçlarım omzundan aşağı dökülüyordu.Dudaklarını alnıma bastırıp beni göğsüne yasladı.Nihayet nefes alabildiğimde ciğerlerim açlıkla havayı sömürdü.Göğsüm inip kalkıyor,derin nefeslerden başım dönüyordu.
'İşte böyle.Kalp atışlarımı duyuyor musun?' Başımı göğsüne koyup kalp atışlarını dinledim.Gözlerimi ağır ağır açıp kapıyordum.Her kapandıklarında rüyamdaki görüntüler uyanık olduğum anlarıda ele geçiriyordu.Justin'in kalbi kulağım altında yavaş ve ritmik şekilde atıyordu.Elimi göğsüne koyup merakla dinlemeye devam ettim.
'Çok güzel.' Çatallanmış sesim beni rahatsız etti.Justin elini sırtımda gezdirmeye devam ediyordu.Ürperdim ama dokunuşlarından değil üşüdüğüm içindi.Justin ince battaniyeyi çekip omuzlarıma sardı.
'Sakinleştiğinde seninkide öyle olacak.Korkmana gerek yok.Yanındayım.' Bacaklarımı göğsüme çekip beni sakinleştirmesine izin verdim.Dudakları tekrar alnıma değdi.
'Ateşin var.' Saçlarımı geriye doğru çekip göğsünde yatmama izin verdi.Ellerim sanki o da gidecekmiş gibi sıkıca tişörtünü tutuyordu.Kalbi ritmini bozmadan atmaya devam ederken hasta olmama aldırış etmedim. 'Gidip sana yiyecek birşeyler hazırlayayım.Karnın acıkmıştır.Sonrada ilaç içersin.' Beni yatırmaya çalıştığında maymun gibi kollarımı ona sardım.İsterse benden rahatlıkla kurtulabilirdi.Bedenim antremansızlıktan güçsüz düşmüş,vücudumdaki yağdan sonra kaslarım erimeye başlamıştı.Yine de o da bana sarılıp güldü. 'Benimlemi geleceksin koca bebek.'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Trouble (Crime-II)
FanfictionKaranlık çökmüştü.Bu, günün başlangıcı demekti.En azından artık benim için öyleydi.Artık herşey değişmişti. Hayatımdaki hiçbir şey eskisi gibi değildi.Yaşadığım şehir değişmişti.Artık Los Angeles'ta kalıyorduk.Atlanta'dan ayrılmaya karar verdiğimde...
