Trouble (Crime-II)

Trouble 1.Bölüm

'Seni seviyorum Ufaklık.'                   Bir çığlık daha duyunca ateş ettim.Silahın basıncıyla kolum titredi.Çığlık kesilmemişti.Ardından tetiğe tekrar bastım.Tekrar.Tekrar.TEKRAR.

Şarjör boşalınca parmaklarım gevşedi.Çığlığı hala duyuyordum.Ardından ben bağırmaya başladım.

'Vurun onu.Daha fazla acı çekmesini istemiyorum.Vurun onu!'               Kimse hiçbir şey yapmıyordu.Ellerimi kulaklarıma bastırırken yere doğru çöktüm.Justin beni tutmaya devam ediyordu.

'Çığlık atıyor.Canı yanıyor.' 

Çığlık atarak uyandığımda etrafıma baktım.Justin elini omzuma koymuş birşeyler söylüyordu.Elimi alnıma koyup gözlerimi kapattım.

Her gece aynı sahneyi tekrar yaşıyordum.Uyku sürem 3-4 saate inmişti.Bazen hiç uyumuyordum.Justin sürekli beni kolları arasına alıp herşeyin iyi olduğunu güvende olduğumu hatırlatıyordu.

Güvende olduğumu biliyordum.Asıl korkum Alex içindi.Yaşananların üzerinden 1 ay geçmişti.Alex beni bıraksada ben onu bırakamıyordum.

Her geçen gün daha kötüye gidiyordum.Hiçbirşey düzelmiyordu.Herkes kilo verdiğimi söylüyordu.Saçlarımın rengi solmuştu.İlaçlarımı almayı bırakmıştım.Artık sadece uyanık kalmak için ilaç içiyordum.

'Doktora gitmek zorundasın.Seni böyle görmek istemiyorum.'               Justin'in kolları arasından çıkıp banyoya girdim.

O benim yanımda olmak için uğraşıyordu ama bir işe yaramıyordu.Belkide hissetmiyordum.Ben parçalanırken o herşeyi düzeltmeye çalışıyordu.

Aramız eskisi gibi değildi.Beni sevdiğini biliyordum.Bende onu seviyordum ama içimde karanlık bir boşluk vardı.

Geceleri sürekli dışarda oluyordum.Güneş doğmadan önce eve gelip sonraki geceye kadar bekliyordum.İştahım kapanmıştı.Hiçbir şey yiyemiyordum.Bazen herkes başımda bekliyor,yemem için ısrar ediyorlardı.Justin evdeki herkesi uyarmış,peşime bekçiler takmıştı.

Kısa süredir buradaydık ama insanlar ismimizi duymaya başlamıştı.Özellikle geceleri karşılaşıyorduk.

Los Angeles'a geldikten 1 hafta sonra araba yarışlarını öğrenmiştim.İlk gidişimde kimsenin haberi yoktu.Daha sonraki seferlerde Justin beni takip etmiş,engel olmaya çalışmıştı.

Buradaki herkes,arka sokaklarda yaşayan herkes gece yarısından sonra dışarıya çıkıyordu.Hayat bizim için o zaman başlıyordu.

Justin ne kadar itiraz etsede yarışlara gitmeye devam ediyordum.Ölümle burun buruna olmak beni rahatlatıyordu.

Bu gece yine evden kaçacaktım.

'Beni duyuyor musun?'           Aynada gözlerimi Justin'e çevirdim.Kollarını göğsünde birleştirmiş kapının kenarına yaslanmıştı.

'Evet.Elbette.'              Yüzümü kurulayıp kapıdan çıkmak için birkaç adım attım.Justin kolunu kapının diğer tarafına koyunca durdum.Gözlerimi yavaşça onunkilere doğru çevirdim.

Bakışları yoğundu.Kızgınlığını görebiliyordum ama çaresiz hissettiğininde farkındaydım.

'İyi olmadığını biliyorsun.Yardım etmeme izin ver.'              Bu hali beni üzüyordu.İçimin donduğunu hissediyordum ama elimden birşey gelmiyordu.Gözlerimi kaçırıp dudaklarımı kemirdim.

'Bak...Herşey yolunda.Herşey iyi olacak.Bana bunu sen söyledin.'            Bakışları tekrar benimkileri yakaladı.Kolundaki damarların belirginleştiğini görünce kendini sıktığını farkettim.