LOVE WITHOUT BOUNDARIES

CHAPTER 41

CHAPTER 41

NAPATITIG AKO kay Maxrill Won nang maging seryoso na siya hanggang sa matapos ang lahat ng aking klase at makarating kami sa bahay. Tahimik at tipid kumibo kapag tinatanong. Gusto ko tuloy malaman kung ano ang iniisip niya para manahimik siya nang gano'n. May kinalaman kaya sa ginawa nina Danice sa 'kin 'yon?

"Maxrill Won?" pagtawag ko nang buksan niya ang pinto ng sasakyan sa gawi ko at akma na akong aalalayang bumaba. Nauna nang pumasok sa bahay si Bree at nagsabi akong susunod na lang.

"Hmm?" tipid siyang ngumiti at deretso akong tiningnan.

"Napansin ko kasing tahimik ka kanina pa...ano,"lumunok ako. "Nagalit ka ba kina Danice?"

Nangunot ang noo niya saka nag-isip. "Danice who?"

Nanlumo ako. Nakalimutan na naman ba niya kung sino 'yon? Napabuntong-hininga ako. "Ano...'yong kaklase ko na kumausap sa 'yo kanina. 'Yong nakilala mo sa birthday party ni Rhumzell. 'Yong minsang isinayaw mo sa acquaintance party. 'Yon si Danice. Natatandaan mo na?"

"No." Ngumiti siya pero ang kasunod no'n ay malalim na buntong-hininga.

"Ano'ng no?"

"I don't remember her, Dainty," lumaylay ang mga balikat niya.

"Nagalit ka ba ro'n sa mga babaeng nam-bully sa 'kin kanina?"

Natigilan siya at napatitig sa 'kin. Nag-iwas siya ng tingin at bumuntong-hininga. "No." Hindi ko sigurado kung totoo ang sinagot niya.

"Gano'n lang sila pero...mabait 'yon si Danice, Maxrill Won."

Napatitig siya sa 'kin, nakakunot ang noo at panay ang buntong-hininga. Na sa sobrang tagal, pakiramdam ko ay marami na siyang naisip. Saka siya tumawa at tumango.

"Fine. I believe you." Naging sinsero ang ngiti niya nang tingnan ang kabuuan ng mukha.

Lumapad ang ngiti ko. "Gusto mo bang dito maghapunan? Paniguradong nagluluto na ng hapunan si nanay."

Sumilip siya sa bahay. "Of course, I would love to eat dinner with you but...I don't think this is the best time. Your dad hates me, Dainty. Let's give him some time."

Ako naman ang napabuntong-hininga. Pinilit kong ngumiti saka tumango sa kaniya. "Sige."

"I'll come back tomorrow to pick you up."

"Sigurado ka ba diyan?"

Nangunot na naman ang noo niya saka natawa. "Oo naman," inayos niya ang buhok ko.

"Baka mapagod ka lang. Lalo na't panay ang paroo't parito ninyo ni dean sa hallway. Ano ba'ng ginagawa ninyo?"

"Rainy season is coming, he's preparing the ceilings just in case. He's showing it to me so I can explain it to Deib Lohr. He's the best engineer in town."

"Gano'n ba?" tumango-tango ako.

Ngumiti siya. "Let's go?" aniya sakai inilahad ang kamay sa 'kin upang alalayan akong makababa.

Kinuha niya ang mga gamit ko saka ako sinabayan papasok sa bahay. Pinatuloy ko siya pero nanatili siya sa may pintuan lang at hindi na naupo kahit anong alok ko.

"Good evening, sir," tumango si Maxrill Won. "Good evening, tita. Naitahid ko na sila,," ani Maxrill Won nang magkasabay na lumingon sa gawi namin sina nanay.

"Maxrill Won," bulong ko. "Na...i...ha...tid," pabulong na pagtatama ko.

"Naitahid..." pabulong din niyang tugon, walang kasintaas ang kompyansa.