LOVE WITHOUT BOUNDARIES

CHAPTER 57

CHAPTER 57

"MAXRILL WON," pagtawag ko.

Awtomatikong ngumiti si Maxrill Won, itinago ang masamang tingin niya kay Danice at sa mga barkada nito.

"Hmm, my Dainty Arabelle?" sagot niya, nang-aasar, na para bang ayaw niyang tawagin ko siya sa pangalan.

"What are you doing here?"

"I came to see you, of course." Nilingon niya si Gideon. "Dude, thanks for what you did earlier."

Nagulat man, mukhang nahulaan ni Gideon ang tinutukoy ni Maxrill Won. Napabuntong-hininga ang kaibigan ko at may pilit na ngiti nang tumango.

"Wala 'yon." Halatang naiilang si Gideon.

"But please tell your friends to stop picking on my girl. If she doesn't wanna listen to you then, I'll talk to her, face to face. I'll teach her a lesson that she'll never forget."

"Maxrill Won," saway ko.

"I'm serious," seryoso talaga siya. "But nothing physical, though. I'm a businessman after all." Para niya na ring sinabi na sa negosyo siya gaganti.

Sa itsura ni Gideon, halatang pati siya kinabahan. Nakangiti man si Maxrill Won, talagang seryoso siya. Hindi ko rin tuloy maiwasang kabahan. Hindi ko na kailangang magtanong, narinig niya ang mga sinabi ni Danice kanina.

Lumapit sa table namin ang cook mayamaya, nag-serve ng white pasta at salad kay Maxrill Won. Sinundan ito ng isa pang cook at naghatid ng tatlong fresh buko juice.

Syempre, naagaw niya ang atensyon ng mga naro'n. Siya lang ang kaisa-isang student na pinagsilbihan nang gano'n sa cafeteria. Ako man ay napalunok habang pinanonood sila.

Eksakto namang tumayo si Gideon. "I gotta go now, enjoy eating together."

"I got you a drink," itinuro ni Maxrill Won ang isang fresh buko juice.

Nahihiya man, kinuha ni Gideon 'yon. "I'll drink it outside, thank you." Saka siya ngumiti nang tipid sa 'kin.

"All right," cool lang si Maxrill Won nang tumango.

Sabay naming sinundan ng tingin si Gideon palayo. Saka ko nilingon si Maxrill Won. "Hindi ka nagsabing darating ka, Maxrill Won."

"Aren't you happy to see me?"

Ayaw kong ngumiti pero hindi ko na 'yon napigilan nang lumingon siya sa akin at tumitig. "Nanggugulat ka kasi."

"Did I interrupt your date with..." kunot-noo niyang nakagat ang gilid ng labi, inaalala ang pangalan ni Gideon.

"Gideon," inunahan ko na siya.

"Yeah," umakto siya na parang sinasabing tama ako. Aasarin ko na sana siya nang lagyan niya ng salad ang tupperware ko. "Eat."

Pinalobo ko ang bibig ko at nahihiyang nilingon ang ibang naro'n. Ang daming nakatingin sa 'min! Lalo pa 'kong nagulat nang kunin niya ang fork at nag-ikot ng white pasta sa spoon. Alam ko na ang susunod niyang gagawin. Pero sa halip na mainis dahil sa hiya, nakagat ko pa ang labi dahil inosenteng-inosente niya 'yong ginagawa. Wala siyang pakialam sa ibang naroon, sa halip, parang kami lang ang tao rito.

Tama nga ako, inalok niya sa 'kin ang pasta at iminuwestrang kainin ko na. "Try it."

"Nasa school tayo, Maxrill Won," sinabi ko 'yon nang hindi halos gumalaw ang bibig ko, labi lang.