O, gündüzün koynundan alınıp geceye bırakılmış bir kız çocuğu...
Teğmen Mine Kılıç...
O, gecenin ev sahipliğini, tüm karanlığına rağmen üstlenen bir Türk subayı...
Üsteğmen Kerem Ulaş...
_____________🖤_____________
- 21 Ocak 2023 tarihinde düzen...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
_
Normal bir insan gibi hayatıma devam edebilmem için yaşadığım hiçbir şeyin yaşanmamış olması gerekirdi. Oysa, geriye dönüp her şeyi başa sarmanın imkansız olduğunu, yaşayarak öğrenmiştim. Aslında düşününce, yaşadıklarımın yaşanmamış olmasını çok isterdim ama onların bana bahşettiği tecrübelerimden de vazgeçmek istemezdim.
Acıların öğretmenlik yaptığı dersleri unutmak imkansızdı.
Karşımda oturan adamın cümlelerine de acının ev sahipliği yaptığını anlamak çok zor olmadı. Ruhunu bir mahzene sakladığı belliydi ama çıkartmak isteyip istemediğini anlaşılmaz kıldı. Belki de kurduğu son cümleyi kurmamak isterdi ama o da çok iyi biliyordu ki zamanı geri alıp baştan başlayamıyorduk.
Başını ellerinin arasına alıp halıyı seyreden adama baktım.
"Kardeşim mi, dedin?"
Beni onaylarken başını sabit tutup bana bakmadı. Söylediği için pişmandı. Bunu söylediği için mi yoksa bunu, bana söylediği için mi pişman olduğunu anlayamadım. Bir yola girdiğinin farkındalığıyla kaldırdı başını. Yürümek istemediği belliydi ama yola çıktığının da farkındaydı.
"Bana soru sorma." dedikten sonra dirseklerini dizilerinden ayırıp sırtını kanepeye yasladı. "Sadece bilmem gereken bir şey varsa onu söyle."
Az önce onu kovmak için kalktığım kanepeye tekrar oturdum. Tek bir kelime daha etmeyeceğini hissetsem de anlatmasını sağlamak zorundaydım. Beni rahatsız eden şeyler hissetmeye başlamıştım.
"Sana yardımcı olabilirim." dediğimde tüm dikkatini bana verdi. "Ama bunun için gereken her türlü bilgiye sahip olmam lazım."
Ona her şeyi anlatamazdım ama biraz bilgi verirse tahminlerde bulunabilirdim. Bundan her ne kadar rahatsız olsam da işleyişe dair, çevresindeki herkesten daha fazla bilgi sahibi olduğum kesindi.
"Neyi bilmek istiyorsun?"
"Kardeşini merak ediyorum ama onu neden benim geçmişimde aradığını daha çok merak ediyorum."
Biçimli kaşları çatıldığında şaşkındı. Böyle bir soru beklemiyor olmalıydı.
"Bunu da nereden çıkarttın?"
"Gizli olduğunu bildiğine göre arşivdeki dosyama bakmışsın."
"Arşivdeki dosyana kardeşim için bakmadım." dedikten sonra "Yani en azından niyetim o değildi." diye devam etti. "Seni merak ettim. Herkesten sır gibi sakladığın hikayeni..." Askıda olan kolumu gösterdi. "Sana zarar veren şeyin ne olduğunu öğrenmek istedim ama sonra..." dediğinde söyleyeceği şeyden emin olamadığı için duraksadı. Sonunda da cümlesine devam etmekten vazgeçip "Göreve başlayalı bir sene olmuştu." diyerek çok başka bir kapısını bana araladı.
"Murat'la beraber görev yaptığımız ilk bölgeydi." dediğinde şaşkınlığımı gizleyemeyerek "Daha önce de mi beraber çalıştınız?" diye sordum. Beni başını sallayarak onaylamakla yetindi.
