Pİ (Aşkı 3 alınız!)

''ÖZEL BÖLÜM(!)''

05.06.2023

20.30

Tekrar hoşgeldiniz... (Bölüm sonunda buluşalım.)

_

Zaman; bazı bilim insanlarına göre geriye doğru aksa da bizim dünyamız için bu durumun geçerliliği pek mümkün değildi. Geçmiş hem benim hem de Kerem için geri dönülmesi korkutucu ama bir yandan da imkansızlarla dolu bir ihtimaldi. Ben dönmek istemezdim, Kerem'in ise tek bir günü değiştirmek için dönmeye razı olduğundan emindim. Onun haricinde evliliğimiz üçüncü yılına doğru giderken yanımda uyuyan adamın geçmişte değiştirmek istediği çok da fazla bir şeyin olabileceğini düşünmüyordum.

Sırtüstü yattığım yatakta sol tarafıma döndüm. Elim istemsizce yorganın altından çıkıp Kerem'in yanağında yerini aldı. Beraber evde olabildiğimiz gecelerin sabahında genelde erken uyanan Kerem olurdu ama bugün beni uykunun tutmadığı bir sabahtaydık. Uykusu zaten hafif olan kocamın bu hareketimle çoktan uyandığını ancak elimi çekmemem için gözlerini açmadığını bilecek kadar iyi tanıyordum onu artık.

Yastıkta yavaşça başımı kaydırıp dudaklarına tüy kadar hafif bir öpücük bıraktım ve yataktan kalkmak için hareketlendim ancak bedenime sarılan kollar bana engel olmuştu. Kerem önce beni eski pozisyonuma getirdi ardından da kolunu belime sararak aramızda boşluk kalmayacak şekilde beni kendisine çekti. Bu hareketine kıkırdarken başımı göğsünden çekip dudaklarına biraz daha uzun bir öpücük bıraktım. Gözleri hala kapalıydı.

''Kalkman lazım sevgilim, mesai başlayacak.''

Elini bu sefer de başıma koyup beni tekrar göğsüyle birleştirdi. Bu onun 'anı bozma' deme şekliydi ama hemen kalkmazsak gerçekten işe geç kalacaktık.

Onu biraz daha zorlayarak ''Hadi...'' dedim. sonunda toprak gözlerini benimkilerle buluşturdu. 

''Operasyondan döndük güzelim, izinliyim ben.''

''Neden gece söylemedin? Hiç uyandırmazdım seni.''

Dudaklarını omzumdaki yara izime yerleştirdi. ''Gece sana olan özlemimden aklıma gelmemiş.''

Onu kendimden uzaklaştırırken ''Kerem...'' diye mırıldandım. iki buçuk yıldır evli olmamız hala bazı durumları konuşmaktan çekindiğim anlamına gelmiyordu tabi ki ama bu halim Kerem'i delirttiği için belki biraz bunu kullanıyor olabilirdim.

''Ben senin kadar palavracı bir insan görmedim.'' dedi omzumu tekrar öptükten sonra acıtmayacak şekilde ısırdı. ''Gece utanmaz arlanmaz bir insansın sabah olunca o insan sen değilmişsin gibi davranıyorsun.'' Yüzlerimizi aynı hizaya getirdi ve işaret parmağıyla burnuma vurdu. ''Yemezler küçük hanım.''

''Yemezler diyene bakın.'' diyerek yanından kalktım. Arkamdan uykulu sesiyle kıkırtılarını duymam dönüp onu öpme isteğimi falan getirmiyordu. Hayır... Duşa girip işe gitmem gerektiğini kendime hatırlatıp arkama bile bakmadım.

Duştan çıkıp hazırlandığımda Kerem her ne kadar çok fazla kahvaltı yapmadığımı bilse de  çoktan kahvaltı masasını hazırlamıştı bile. Elindeki salatalığı ağzına attığında kapıda beliren beni gördü. 

''İtiraz etmeden sandviçini ye ve git.'' dedi tabaktaki küçük ekmeği gösterirken. Sabah uyumak yerine bana kahvaltı hazırlayan kocamı tabi ki de geri çevirmeyecek ve hazırladığı sandviçi zorla da olsa yiyecektim.

''Bugün sağlık kontrolümüz var, oraya gideceğim.''

Bir ısırık aldığım ekmeğimi tabağa bırakırken başımı salladım. ''Biz de birkaç gün önce, siz operasyondayken, girdik kontrole. Birkaç güne çıkar sonuçlar herhalde.''