•⊱ Captain Oh 2 ⊰• (HunHo)

Ch. 7

خورشید در حال طلوع کردن بود. جنگنده ها به خط کنار هم و آماده ی پرواز قرار داشتند. همه ی خلبان ها کنار جنگنده ها آماده ی پرواز و در انتظار کاپیتانشون، به در آشیانه خیره بودند.

عقربه های ساعت به سرعت از پس هم میگذشتند. سهون گوشه ی اتاق استراحتِ آشیانه نشسته بود. انگشت های پوشیده در دستکشش، به بازوش چنگ مینداختند. کابوسی که دیده بود، لابه لای خاطرات گذشته، جلوی چشم هاش نقش می بست. نفس عمیقی کشید.

نگاهی به ساعت انداخت. دیگه وقتش بود. کلاهش رو برداشت. بلند شد و از اتاق استراحت بیرون اومد. نگاهش قفل چشم های عزیز زندگیش شد. ذهنش کمی آروم گرفت. جلوتر رفت و بدون توجه به نگاه هایی که روشون زوم بود، لبهای جونمیون رو بوسید. حالا کاملا آروم بود.

- بریم

و در کنار هم به سمت جنگنده هایی که جلوتر از همه قرار داشتند، رفتند. خورشید حالا کاملا بالا اومده بود. جنگنده ها آماده ی پرواز بودند.

- مختصات محل عملیات براتون فرستاده شده.

برج مراقبت اعلام کرد.

- طبق نقشه پیش برید.

سهون دستور داد و لحظاتی بعد، به سرعت به سمت مرز های کره ی شمالی پرواز میکردند.

دوجنگنده به همراه هواپیمای حامل سوخت، عقب تر از بقیه موندند. چهار جنگنده ی دیگه، ارتفاعشون رو زیاد کردند. نزدیک شده بودند. منتظر موندند. سوژه ها باید به محل مورد نظر می رسیدند. و رسیدند. حالا وقتش بود.

- حالا

سهون کوتاه لب زد. اما همون کلمه برای دیگر خلبان ها کافی بود. دو جنگنده ی محافظ، جلوتر پرواز کردند. صدای بم باران به گوش می رسید. مثل اینکه تا اونجا دنبالشون کرده بودند.

- ضد هوایی ها پاک سازی شدند.

آلفا 3 اعلام کرد. و سهون و جونمیون، شروع به کم کردنِ ارتفاع کردند. محل قرارشون زیادی باز بود. خیلی باز. و این خطرناک بود.

- نزدیک بمونید.

سهون دستور داد و جنگنده هاشون فرود اومدند. اما موتور ها هنوز روشن بودند.

جیپ تیره رنگی در حال نزدیک شدن بود. مثل اینکه خودشون بودند. جیپ متوقف شد. حالا میتونست ببینتش. دست پسری که سوژه ی اصلی بود رو گرفته و به سرعت به جنگنده هاشون نزدیک شدند. سقف جنگند هارو بالا دادند.

کریس به لوهان کمک کرد تا از جنگنده بالا بره. به محض نشستنش، کلاهی به سمتش پرت شد.

- اینو سرت کن

جونمیون گفت و آماده ی پرواز شد. و در طرف دیگه، کریس هم سوار شده بود.

- برمیگردیم. آلفا 3 و 4، عقب تر از ما پرواز کنید.