My Everything In His Past (2nd Book of 'In His Past' Series)

Chapter 14

Nagtataka at the same time ay kinakabahan na lumabas si Apple Pie sa kaniyang boarding house. Pasalamat na lamang siya at nasa 1st floor ang kwarto niya kaya naman hindi na masyadong mahirap sa kaniya ang paglabas. If nasa 2nd floor siya ay tiyak na gagawa ng ingay ang kada hakbang niya sa hagdanan. Ang tanda na kasi ng kahoy na gamit doon. 

Nagmamadali siyang naglakad papunta sa gate ng boarding house nila at binuksan iyon. Tahimik siyang lumabas bago ingat na sinarado iyong muli. Nang masiguradong hindi na gagawa ng ingay ang gate ay agad siyang lumingon sa may kalsada at nakita ang pamilyar na sasakyan ng lalake. Yohan was leaning back to his car, arms and legs crossed, while looking like a Greek God despite wearing a simple white cotton t-shirt, gray jersey pants, white shoes and black cap.

Pisteng yawa, ang gwapo!

Nakadungo ang lalake ngunit nang marinig ang mahinang ingay na ginawa ng gate kanina ay mabilis itong napatingin sa direksyon niya. Bigla na lang siyang tinubuuan ng hiya. Gulong-gulo na nga ang buhok niya, ang mukha pa niya ay puno ng pawis dahil ang hina ng electric fan niya sa boarding house. Idagdag pa na tanging white t-shirt na may butas sa likod at basketball shorts na masyadong malaki sa kaniya ang suot niya ngayon. 

Para ata akong basahan tingnan ngayon . . .

Agad naman siyang kinabahan nang makita ang paglalakad papalapit ni Yohan sa kaniya. His face was void of emotion except for pure seriousness. It was like screaming that he was here for business and he wouldn't take a joke lightly.

Patay! Naa ba koy sala niya?!

Tumigil si Yohan sa harapan niya at seryoso lamang na nakatingin sa kaniya bago biglang nilapit ang mukha nito sa mukha niya. Napaigtad siya nang maingat ngunit mariing hinawakan ng lalake ang kaniyang magkabilaang balikat bago siya tinanong, "Do you like me too or not?" Napaka-seryoso ng titig nito sa kaniya na para ba siyang matutunaw. Ni hindi nga niya kayang ibuka ang bibig dahil sa biglang ginawa ng lalake. Ang utak niya ay tila naging malaking loading screen dahil sa hindi nito ma-comprehend ang tanong ng lalake sa kaniya.

"Ha?" parang timang niyang tanong dito.

Napapikit naman ang mga mata ni Yohan dahil siguro sa frustration na nararamdaman. Malakas itong bumuntung-hininga na para bang kumukuha ng lakas ng loob bago siya muling tiningnan ng diretso. "Isang tanong, isang sagot Apple Pie. Gusto mo rin ba ako? Just please answer me. Mababaliw na ata ako kakaisip kung ano ang nasa isip mo. You first acted like you don't care about me and my feelings, but then you suddenly called me out of nowhere and drop the call. I don't know if sinasadya mo ba iyon para pangbawi sa ilang taon na hindi ko pamamansin sa iyo. I don't even care anymore if sigaw-sigawan mo ako basta please . . . pansinin mo ako." At first ay ang bilis-bilis ng pagsasalita nito na para bang nais nitong ipalabas ang lahat ng nararamdaman ngunit biglang naging mahina ang boses nito na para bang nanlalambing sa pinakahuli.

She just stood there frozen in shock. Hindi kaya ng utak niya na i-process ang lahat ng sinabi sa kaniya ng lalake. She opened her mouth to say something but eventually closed it upon realizing that she can't find the proper words to say to him. Napadungo na lamang siya dahil sa nararamdaman. Mukhang inakala ni Yohan na ang katahimikan niya ay equivalent sa "no" dahil pait itong napatawa bago siya binitawan.

"Don't worry. Hindi na kita aabalahin bukas," pait nitong saad bago akmang maglalakad pabalik sa sasakyan nito. Ang utak naman niya ay biglang nag-panic at mabilis na hinila ang laylayan ng t-shirt nito. Napatigil si Yohan dahil sa ginawa niya at malamig siyang tiningnan. "Bakit?"

Napakagat siya sa kaniyang ibabang labi bago mahinang nagwika, "Sabi kasi ni Gwyneth hindi ka daw seryoso sa akin." Nanginginig ang kaniyang kamay habang nakahawak pa rin sa damit ng lalake. Doon lamang siya nakatingin dahil hindi niya alam kung kakayanin pa ng puso niya kung ang mukha ni Yohan ang titigan niya.