Kestik ve Baştan

üç.

Selaaam.

Yazım yanlışları için kusura bakmayıın.

Keyifli okumalar.♡

*

Gerçek ailemin evine gitmem ve oradan kovulmamdan sonra tam bir hafta geçmişti. Bu bir haftalık süreçte onların evine yakın bir pansiyon bulmuştum ve orada kalıyordum. Pansiyon küçüktü ve pek bilinmediğinden yaşım sorun olmamıştı.

Bir haftadır bu küçük odadan hiç çıkmamıştım. Sabahtan akşama kadar yaptığım tek şey insanların acelesini izlemekti. Bu yaşıma kadar sadece eski evimin bahçesine çıkmıştım, markete bile gitmezdim. Dışarı çıkmamam konusunda Safiye Öz'ün hep keskin emirleri olmuştu. Bu yüzden asla dışarıdaki dünyaya uyum sağlayamazdım, korkuyordum.

Dışarı çıkmaktan, sokakta dolaşmaktan, marekete gitmekten korkuyordum.

Gerçek ailemin evinden ayrıldıktan sonr tekrar Rüstem abiyi aramıştım ve beni buraya bıtakmasını istemiştim. Kendi evine götürmek istemişti ama olmazdı, onlara yük olmal istemiyordum.

Pencerenin önünden ayrılıp yatağa uzandım. Uyku ve uyanıklık arasında kapı gürültüyle çalındığında anında gözlerim açıldı. Rüya gördüğümü sanarak kapıya dikkat kesildim. Öncekinden daha sertçe kapıya vurulduğunda nefesimin tıkandığını hissettim. Gecenin bir yarısı kim kapıya dayanırdı ki?

"Aç lan kapıyı." Karşıdaki kişinin kelimeleri yuvarlamasıyla sarhoş olduğunu anlamam uzun sürmemişti.

"Sana diyorum, aç kapıyı!" Bu sesi kesinlikle tanımıyordum. Yataktan ses çıkarmamaya özen göstererek kalktım ve kapıya yaklaştım. Kapının tam önüne geldiğimde gürültülü nefes alış verişlerini daha net duyabilmiştim. Sakinliğimi korumaya çalışarak anahtarı bir kez daha çevirdim, çirkin kahkahası anında kulaklarıma doldu.

"Kalp atışlarını buradan duyuyorum ürkek ceylan." Bir süre duraksadıktan sonra yine güldü. "Aç kapıyı güzellik. Amacım sadece biraz eğlence."

Gözlerime anında yaş hücum etti.

Sakin olmalı ve mantığımı kullanmalıydım.

Kapının önünden ürkek adımlarla uzaklaştım ve yatağımın içindeki telefonu bulup buğulu gözlerimin ardından polisin numarasını tuşladım.

"Polis Merkezi?"

"Kapımda ve açmamı söylüyor, sarhoş! Sürekli kapıya vuru-"

"Lütfen sakin olun. Ne demek istediğinizi anlamıyorum." Telaş ve korkudan doğru düzgün cümle kuramamıştım. Kapıya attığı tekmeler gittikçe daha güçlü bir hâl alıyordu ve böyle giderse kapı pek dayanamayacaktı.

"Sarhoş biri kapıma biri dayandı, kapıya vuruyor. Korkuyorum." Dedim çaresizlikle.

"Sakin olun. Adresi verebilir misiniz?"

Adres?

"Tam adres veremem ama otelin adı-" demeye kalmadan kapı kırıldı. Şokla olduğum yerde kalırken karşıdaki kişi pis pis gülmeye devam etti. Kaydımı yaptırmaya geldiğim ilk gün girişte bulunan adamdı.

Karşıdan gelen sesi duyamayacak kadar korkuyordum. "Bu kilitler bana sökmez, ürkek ceylan." Kolunun tersiyle ağzını silip içki şişesini komidinin üzerine koydu. Üzerime gelmeye başladı.

Hareket et!

Beynim komutunu verdi ama yaptığı hareketle tekrar olduğum yere sabitlendim. Üstündeki tişörtü çıkardı ve pantolonunun kemerini çözdü.