(SEASON 2) "THAT FIVE FAMOUS ACTORS ARE MY BROTHERS"

CHAPTER 108: ZENJI

Zenice POV

Inilagay ko na ang kamay ko sa likod niya at hinaplos ito, tumingin naman siya saakin kayat nginitian ko ito.

"I know makikita niyo rin siya sa tamang panahon" saad ko , ngumiti naman ito at tumango tango.

"yeah, ramdam ko rin na makikita namin siya, soon" saad nito at umayos ng pagkakaupo.

"so anyways, whats your name? "

"oh Im Zenice Shane Navidania"

"Eji Shantell"
pagpapakilala namin sa isat isa, may kinuha itong papel sa bulsa niya at ibinigay saakin.

"just call me if you need a friend, we can also meet sometimes " saad niya kayat tinaggap ko na ito, maya maya pa'y tumayo na ito.

"anyway aalis na ako, ilang minuto nalang kasi ay tapos na ang break time namin, you can also come to our shooting place if you want to and if youre not busy, just call or text me. At, balitaan mo rin ako kapag payag na ang mga magulang mo sa desisyon mo, okay? "

"yes I will, thankyou" sagot ko nag wink pa ito saakin bago umalis kayat napatawa ako, ang bait niya talaga.

Sinabi ko nga sa parents ko na gusto kong maging model, at first ay hindi sila makapaniwala at pinagalitan nila ako, pero pinaliwang ko sakanila. Sinabi ko lahat lahat at sinabi ko rin sa kanila na mag susucceed ako at masaya ako sa pagiging model, at last ay pumayag sila, niyakap nila ako at sinabing susuportahan nila ako. Mukhang gumana nga ang sinabi ni Eji saakin.

After that night ay tinawagan ko si Eji at sinabi sakanya, he was so happy, parang siya pa nga ang mas masaya kaysa saakin, he say that we should celebrate, kayat sa sumunod na araw ay lumabas kami hanggang sa nagtuloy tuloy na nga ito.

Nakilala ko rin ang mga kapatid niya at mga kaibigan niya, ang legendary boys at si ate Amor, naging close friend ko silang lahat dahil kay Eji, natapos rin akong mag aral at paglipas ng isang taon ay naging isang ganap na modelo na nga ako,

Hanggang sa tinaguriang goddess model na nga ako , masaya ako dahil sa wakas ay nakamit ko na rin ang pangarap ko, at kasabay rin non ang pag amin ni Eji saakin sa nararamdaman niya, diko rin ipagkakait na may nararamdaman rin ako,

nanligaw siya saakin pero nagtuloy tuloy ang pagiging busy ko at busy niya, hindi na kami nagkikita minsan, at hindi narin kami nagkakaroon ng komunukasyon kayat ng sinabi ng agency ko na aalis ako ng bansa upang ipagpatuloy ang career ko sa Paris,

bagamat masakit pero kailangan na ngang putulin kong ano man ang nakalaan saamin ni Eji.

"I'm sorry, I think its better na tumigil kana sa panliligaw saakin"

saying those words made my heart broke, sinasaktan ko ang taong nag angat saakin, yung taong nagbigay ng pag asa saakin. Ang sakit saktan ang taong mahal ko pero wala akong choice.

Its between my career ang him

"Its okay, I know dapat yatang tumigil na nga ako" malungkot na saad niya at mapait na ngumiti saakin.

"I'm sorry I'm sorry, ang lakas naman ng loob kong saktan ang isang tulad mo, yung taong nagbigay ng liwanag sa buhay ko" umiiyak na sabi ko, lumapit naman ito saka niyakap ako.

"Shh tahan na, naiintindihan ko Zenice. Wag mo nang isipin ang ginawa ko at wag mo iyong gawing pangguiguilty sayo, mahal kita sobra sobra. And I'm happy na sa wakas ay nakamit mo na ang pangarap mo. Please just choose your career over me" saad niya, humiwalay na ako ng yakap at sa ikalawang pagkakataon ay nakita niya nanaman akong umiiyak at nilahadan nanaman niya ako ng panyonito.

"magkikita pa naman tayo hindi ba?, hindi ka parin naman magbabago?" saad ko, pilit itong ngumiti at tumango.

"We will and I will" sagot niya, tinaggap ko na ang panyo kasabay non ang pagtalikod niya, kita ko pang pinunasan ang mukha niya, umiiyak siya.

Hanggang ngayon ay nagsisi ako sa desisyon yun, sana nagpatuloy nalang ang relasyon naming dalawa, sana siya nalang ang pinili ko.

Mukhang nagkamali ako sa isiping tama ang desisyon ko.

Si Eji ay isa ring pangarap, sa sitwasyong iyon hindi kailangan ng suporta ng magulang ko o ng taong nasa paligid ko, kailangan ko ng suporta mula sa puso at isipan ko.