အပိုင္း ၇

16 2 0
                                    

ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေနတာ အခုဆို သံုးရက္ရွိေနၿပီ။ Soloကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေန႔တိုင္း လာေတြ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အဆိုင္း စတဲ႔အခ်ိန္တိုင္းမွာ သူ လာတယ္။ သူ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္မွာၿပီးေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ႕ေထာင့္နားေလးမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနေတာ့တာပဲ… ကၽြန္ေတာ္ လုပ္တဲ႔အခ်ိန္ပိုင္းအဆိုင္းမွာ လူက သိပ္မရွိတာဘဲ ကံေကာင္းသည္။ လူေတြကလည္း လာတယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႔ေတြက မွာထားတာ ျမန္ျမန္ရဖို႔သာ စိတ္ထက္သန္ေနတာေနတာေၾကာင့္ ေထာင့္စြန္းေလးမွာ ထိုင္ေနတဲ႔ တကၠသိုလ္တစ္ခုလံုးရဲ႕ Moonကို သတိထားမိမွာမဟုတ္။ Soloကေတာ့ အျမဲတမ္း သူ႔အလုပ္လုပ္ကို ၿပီးေအာင္ အရင္လုပ္တယ္။ သူ႔အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ထိုင္ခံုေနရာေျပာင္းၿပီး သူက ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘဲ ထိုင္ၾကည့္ေနတာ… ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ ၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ အဲ႔ဒီေခြးေပါက္ေလးက ကၽြန္ေတာ္ေပးလာမယ့္ ႏြားႏူိ႔တစ္ခြက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ပိတ္ၿပီးတဲ႔အထိ သူက ထိုင္ေစာင့္ေနၿပီးေတာ့ ဆိုင္သိမ္းၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေဆာင္ကို လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မလိုတဲ႔ရက္ေတြဆိုရင္ သူက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေဆာင္ကို ညတိုင္း လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဖ်ာ္ေပးမယ့္ ႏြားႏူိ႔တစ္ခြက္ကို ေစာင့္ေနၿပီးေတာ့ အဲ႔ဒီ ႏြားႏူိ႔တစ္ခြက္ကို ေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ကြန္ဒိုကို ျပန္တယ္။

သူနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳး ျဖတ္သန္းရတဲ႔ ေန႔စဥ္ပံုစံမ်ိဳးက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေနသားက်သြားလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိ…

ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ အိပ္ယာထဲ မဝင္ခင္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျမဲတမ္းေတြ႕ေနၾကတယ္ဆိုတာ ပံုမွန္မဟုတ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ထားလိုက္ပါေတာ့…… ဟူး………

တကယ္လို႔သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ေပ်ာ္ရြင္ေစတယ္ဆိုရင္ အဲ႔ဒါက မွ်တတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။

'Guitar…' အဲ႔ဒီ ေခၚသံေလးက ေန႔တိုင္းလိုလို စားပြဲခံုသုတ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို ရပ္တန္႔သြားေအာင္ လုပ္ႏူိင္သည္။ ဒီေန႔ သူအရမ္းေနာက္က်ေနတာ… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခုဘဲ ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မယ္ေလ…

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]Where stories live. Discover now