OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]

အပိုင္း ၄၃ (ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

Soloရဲ႕ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ သက္ရွိအရာတစ္ခုပါ လိုက္ပါလာခဲ႔သည္။ သူ႔ကိုေတာ့ ေဘာလံုးေလးလို႔ဘဲ ေခၚၾကတာေပါ့… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလယာဥ္ဆိုက္ၿပီး ကားေပၚစတက္တဲ႔အခ်ိန္ကစၿပီး သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ေစာင္ထဲသို႔ တိုးဝင္ကာ ေဘာလံုးေလးတစ္လံုးလို လိပ္ထားတာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

အစကေတာ့ အိပ္ဘဲအိပ္ေနတဲ႔ေဘာလံုးေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ဘာလို႔လိုက္လာတာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားလို႔မရ… ဒါေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႕အျပဳအမႈေလးေတြကို ဒီအတိုင္း ၾကည့္လိုက္႐ုံနဲ႔တင္ သူ ဒီခရီးကို မလိုက္ခ်င္ဘူးဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွားပင္… အဲ႔ဒါနဲ႔ Soloက အဲ႔ေဘာလံုးေလးကို အတင္းဂုတ္ကေနဆြဲၿပီး ကားထဲ ဆြဲထည့္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ အေျဖရသြားခဲ႔သည္။

တကယ္ေတာ့ ေခြးေပါက္ေလးက အဲ႔ဒီေဘာလံုးေလးကို တြန္းအားေပးၿပီး လိုက္ခိုင္းခဲ႔တာ… ဒါေပမယ္႔ ဘာလို႔ တြန္းအားေပးၿပီး ေခၚခဲ႔တာလဲ ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္မိသည္။ ေခြးေပါက္ေလးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိ အရမ္းခင္တြယ္လို႔ပါလို႔ ေျပာလို႔ရေပမယ္႔ အဲ႔လိုလည္း မဟုတ္ျပန္…

'So ဘာလို႔ ဒီေဘာလံုးေလးကို ေခၚလာခဲ႔တာလဲ'

Soloရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာ လွဲခ်ရင္း ေစာင္နဲ႔လံုးေထြးေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ပုတ္သပ္ေပးရင္း ေမးလိုက္သည္။

'ဒီေကာင္႔ကို ခရီးသြားေစခ်င္… Ai'Kao! ဘာလို႔ ငါ့ေျခေထာက္ကို ကိုက္ရတာလဲ!'

ေခြးေပါက္ေလးက က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္လာသည္။ ေဘာလံုးေလး မႀကိဳက္တဲ႔အရာတစ္ခုကို သူ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ အကိုက္ခံလိုက္ရတာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးလုိက္မိသည္။

ၾကည့္ရတာ ဒီေခြးေပါက္ေလးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းအား လိုက္ခ်င္လား၊ မလိုက္ခ်င္ဘူးလားဆိုတာကို ေသခ်ာေအာင္ မေမးခဲ႔ဘူးထင္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ရယ္လိုက္တဲ႔အခါမွာ ထိုေဘာလံုးေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ေပါင္ေပၚသို႔ ေရြ႕လာၿပီး လာအိပ္ေနသည္။ အဲ႔ဒါမွ သူ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ရမွာေလ…