OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]

အပိုင္း ၃၈

သူတို႔က အရမ္းတူတာဘဲ… သြားပံုလာပံုနဲ႔ ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္ေတြ… အရာအားလံုးက Soloနဲ႔ ဆင္သည္။ ဂုဏ္က်က္သေရ႐ွိတဲ႔လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုစံနဲ႔ ေအးစက္စက္အေငြ႕အသက္ေတြ ရွိေနတာကလြဲလို႔ေပါ့… အခ်ိဳ႕လူေတြက သူူတို႔ကို လံုးဝပံုစံတူကူးခ်ထားတဲ႔လူေတြလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ညီအစ္ကိုေတြလားလို႔ေတာင္ ထင္မွားႏူိင္သည္။

Khun Jayကို ပထမဆံုးျမင္တဲ႔အခ်ိန္တုန္းက သခင္ႀကီးကို ျမင္ရင္ ဒီထပ္ပိုၿပီး အံ႔ၾသသြားရလိမ္႔မယ္ဆိုၿပီး ေျပာခဲ႔တဲ႔စကားက တကယ္႔ကို အမွန္ပင္… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အသက္၂၉ႏွစ္ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ႔Khun Jayက သူ႔ရဲ႕မူရင္းအသက္ထက္ ပိုႏုေနတာ… ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေရွ႕က အသက္သံုးဆယ္ဝန္းက်င္လူႀကီးက်ေတာ့ Soloရဲ႕ညီလို႔ေတာင္ ေခၚခံရေလာက္တဲ႔အထိ ႏုေနသည္။

သခင္ႀကီးက စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။ သူနဲ႔လိုက္လာတဲ႔အစ္ကိုက အထဲကို ဝင္မလာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သီးသန္႔စကားေျပာခ်င္ေနတယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တံခါးပိတ္ၿပီးတဲ႔အခါမွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႔ သြားၿပီး ေရတစ္ခြက္ခပ္လိုက္ကာ ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာဆီသို႔ ယူသြားလိုက္သည္။

'မင္းတို႔ သိေနၾကတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲ'

သခင္ႀကီးက တည္ၿငိမ္ေနတဲ႔မ်က္ႏွာပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ေမးလာသည္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက အလိုမက်တဲ႔ပံုလည္း မဟုတ္သလို… ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ပံုမ်ိဳးလည္း မဟုတ္…

'စာသင္ႏွစ္ မစခင္… So ဒီမွာ တကၠသိုလ္စတက္တဲ႔အခ်ိန္ကတည္းကပါ'

'အဲ႔ဒါဆို ငါ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ခြဲခ်င္တယ္ဆိုရင္ ငါ သူ႔ကို အဂၤလန္ျပန္ဖို႔ရမယ္ေပါ့… ဟုတ္တယ္မွတ္လား'

အဲ႔ဒီေအးစက္စက္ေမးခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆြံ႕အသြားသည္။ လူတစ္ေယာက္က အခုလိုမ်ိဳး တည့္ေျပာလာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အံ႔ၾသသြားမိတာေပါ့… ဒါလည္း တူတာဘဲ… အနည္းဆံုးေတာ့ သေဘာမက်ဘူးဆိုတဲ႔အရိပ္အမြက္ေလးျပၿပီးမွ ေျပာသင့္တာေပါ့… မဟုတ္ဘူးလား။

ဒါေပမယ္႔လည္း အဆင္ေျပပါတယ္…

ကၽြန္ေတာ္က သခင္ႀကီး သေဘာက်တဲ႔ပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။