OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]

အပိုင္း ၄၁

'ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္'

'အင္းပါ'

'ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္'

'အစ္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးၿပီးသားေလ...'

ကၽြန္ေတာ္ ရယ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ကေလးဆန္တဲ႔ေခြးေပါက္ေလးရဲ႕ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။ ေခြးေပါက္ေလးက ဒီစကားကိုဘဲ ဆယ္ႀကိမ္ေလာက္ ထပ္ခါထပ္ခါေျပာေနတာကို… ဘယ္သူက စိတ္ဆိုးႏိူင္မွာလဲ။

'ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္...'

Soloက ဆက္ေျပာဖို႔လုပ္လိုက္ေပမယ္႔ သူ႔စကားမဆံုးခင္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕ေခါင္းေလးကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ႏွဖူးခ်င္း ထိေတြ႕ထားလိုက္သည္။

'အစ္ကို Soကို အားသြင္းေပးမယ္'

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ခြန္အားေတြကို တကယ္သြင္းေပးလိုက္သလိုမ်ိဳး မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ထားလိုက္တာေၾကာင့္ ေခြးေပါက္ေလး ခပ္တိုးတုိးေလးရယ္လာသည္။ သူက သူ႔ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္လံုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ထိေတြ႕လာကာ သူ႔ရဲ႕ႏွဖူးေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ႏွဖူးေလးကို အျပည့္အဝမွီတင္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခု တစ္ေယာက္ရဲ႕ခြန္အားေပၚ တစ္ေယာက္မွီခိုေနၾကသလိုေပါ့...

'အစ္ကို အရမ္းပင္ပန္းေနတာလား'

Soloေမးလာတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္လိုက္ၿပီးေတာ့ စိတ္ပူေနတဲ႔ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို ႏူးညံ့တဲ႔အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္သည္။

'အရမ္းပင္ပန္းေနတာ...' ကၽြန္ေတာ္ အမွန္တိုင္း ေျပာလိုက္သည္။ 'ဒါေပမယ္႔ အမ်ားႀကီးသင္ယူခဲ႔ရတာေတြရွိေတာ့ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္'

'ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္'

ေခြးေပါက္ေလးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဝိုင္းေနၿပီး ေခါင္းငံု႔ထားကာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကို လံုးဝၾကည့္မေန...

'Soႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတာ အစ္ကို သိပါတယ္' အခ်င္းခ်င္းမွီထားၾကတဲ႔ႏွဖူးေတြကို ခြာလိုက္ကာ သူ႔ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္လံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ အသာေလးလႈပ္လိုက္သည္။ 'အစ္ကိုလည္း ႀကိဳးစားေနပါတယ္'