အပိုင္း ၃၆

5 0 0
                                    

ကၽြန္ေတာ္ အရင္ေန႔ေတြထက္ နည္းနည္းေလာက္ေစာၿပီး အိပ္ယာထခဲ႔သည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔က အထူးေန႔ေလ… ၿပီးေတာ့လည္း ဒီေန႔က ဒီမွာေနရမယ္႔ေနာက္ဆံုးေန႔… ဒါ့ျပင္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔ေလ…

ၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးဆံုးက… ဒီေန႔က အခုထိ အိပ္ေနတုန္းျဖစ္တဲ႔ေခြးေပါက္ႀကီးရဲ႕ေမြးေန႔ေလ…

ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာေပၚကေန အသာေလးထလာလိုက္သည္။ ဒီေခြးေပါက္က ဘယ္ေလာက္ထိ အအိပ္ဆတ္တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိေနတာေၾကာင့္ လံုးဝအသံမထြက္မိေအာင္ ခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးစားလိုက္ရသည္။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ဘဲ မေန႔ညက ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်တဲ႔အထိ စကားေျပာျဖစ္တာေၾကာင့္ ေခြးေပါက္ေလးက ပံုမွန္ေန႔ေတြထက္ ပိုပင္ပန္းခဲ႔သည္။

ပံုမွန္ ဒီမွာေနတဲ႔သူေတြက အေစာႀကီး အိပ္ယာထၾကတယ္။ ရြာထဲ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ႔အသံကို ၾကားရသည္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီေန႔ကေတာ့ မတူ… ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ တစ္ေယာက္မွ မႏူိးေသးဘူးဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏူိင္… ရြာအလယ္မွာရွိတဲ႔ အေဒၚJitအိမ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္နဲ႔နီးလာေလေလ… ဆူညံသံေတြက ပိုပိုၿပီးျပတ္သားၾကည္လင္လာၾကသည္။

'ဒီလိုမ်ိဳး ႏွစ္သစ္ကူးေန႔မွာ ၿမိဳ႕က လူေတြက ဘာလုပ္ၾကလဲ။ အဘြား…'

'သူတို႔က ပြဲေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့…'

သူတို႔စကားေျပာေနတာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ခဏေလာက္ရပ္ၿပီး ၾကည့္ေနမိသည္။ ကေလးေတြက အေဒၚJitကို မနားတမ္း ေမးခြန္းေတြကို တရစပ္ေမးေနတာ… အိမ္ထဲကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးေတြက အဝိုင္းပံုစံဝိုင္းထိုင္ေနၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အခ်င္းခ်င္းကူညီကာ တစ္ခုခုကို လုပ္ေနၾကသည္။

'ကေလးေတြ… ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ'

ကၽြန္ေတာ္ တံခါးနားရပ္ကာ ေျပာလိုက္ေပမယ္႔ အိမ္ထဲသို႔ မဝင္ခဲ႔… ကေလးေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ကို လက္အုပ္ခ်ီကာ ႏူတ္ဆက္လာၾကၿပီးေတာ့ သူတို႔လုပ္ေနၾကတဲ႔အရာကို ဆက္ၿပီးလုပ္ေနၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔က ဟင္းရြက္ေတြကို ႏႊင္ေနၾကတာ…

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें