အပိုင္း ၂၃

9 1 0
                                    

ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲနီးလာၿပီဆိုတာက internအျဖစ္ အလုပ္ဆင္းရဖို႔နီးလာၿပီဆိုတဲ႔အဓိပၸာယ္ပင္… စာေမးပြဲႀကီးၿပီးသြားတဲ႔အခါမွာေတာ့ internshipကာလအျပည့္ဆင္းဖို႔အတြက္ တစ္လေလာက္လိုေသးတာေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းအနားယူလို႔ရသည္။ အဲ႔ဒီအားလပ္တဲ႔အခ်ိန္ေတြကို Mae Yaiဆီ သြားဖို႔အတြက္အသံုးခ်မယ္လို႔ ေတြးမိေပမယ္႔ ျပသာနာတစ္ခုေပၚလာသည္။

ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႔စာေမးပြဲၿပီးမယ္႔ေန႔မွာ သြားဖို႔လုပ္ထားေပမယ္႔ Soloကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဖိုင္နယ္လက္ေတြ႕စာေမးပြဲအတြက္ တစ္ပတ္ေလာက္ေလာက္ ထပ္ေနခဲ႔ရဦးမည္။

'မ်က္ေမွာင္ႀကီးမၾကဳတ္ထားနဲ႔ေလ…'

ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနရင္းနဲ႔ဘဲ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားတဲ႔ေခြးေပါက္ေလးရဲ႕ပါးျပင္ေလး ညစ္လိုက္မိသည္။ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာကေတာ့ တည္ေနၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ႔ပံုကို ထင္ထင္ရွားရွားျပသေနတာ…

'စာေမးပြဲက တစ္ခ်ိန္တည္းေျဖလို႔မရဘူးလား'

'ဘယ္လို လုပ္ရမွာလဲ။ So ေနာက္မွ လိုက္လာလို႔ရတယ္မွတ္လား'

'Guitarကို တစ္ေယာက္တည္း မသြားေစခ်င္လို႔…'

ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲေနမိသည္။ အရမ္းေဝးလံတဲ႔ခရီးကို ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း သြားရမွာမို႔လို႔ သူ ဘယ္ေလာက္ထိ စိတ္ပူေနမလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔လို ထပ္တူစိတ္ပူမိပါသည္။

'အစ္ကို အဆင္ေျပပါတယ္'

ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ေျပာလိုက္ေပမယ္႔လည္း သူက မယံုၾကည္တဲ႔ပံုျဖစ္ေနသည္။

'Guitar…'

Soloက သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕Seat Beltကို ျဖဳတ္လိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ္႔အနားသို႔လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕Seat Beltကိုလည္း ျဖဳတ္ေပးလာသည္။ ကားမွန္က အရမ္းေမွာင္ေနတာေၾကာင့္ အျပင္က လူေတြက အထဲကကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မျမင္ရတာဘဲ ေတာ္ေသးသည္။

'အင္း…'

'အစ္ကိုက အျခားသူေတြကိုဘဲ စိတ္ပူေပးတက္တယ္ဆိုတာကို အစ္ကို သတိထားမိလား'

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]Where stories live. Discover now