မင္​းကို ခ်စ္​မဝ​ေသးလို႔(BL Novel,Myanmar tran)

Ch-1 Zawgyi

အပိုင္း(၁): အရင္ဘဝ
.....

ခ်ီမင္းဆက္ ၃၃ႏွစ္

'ရႊန္းဒယ္ေတာ္ဝင္နန္းေတာ္ခန္းမ' စာၾကည့္ခန္း၏ စာၾကည့္စားပြဲတြင္ ေတာက္ပေသာေသာေရႊဝါေရာင္နဂါးဝတ္႐ုံကိုဝတ္ဆင္ထားတဲ့ သတ္လတ္ပိုင္းအရြယ္ခန႔္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၏ဈာန္ဝင္စားလ်က္ပုံဆြဲေနဟန္သည္ အလြန္ကိုခန႔္ညားေနေလ၏။

စာရြက္ေပၚမွာ ႏွစ္လိုဖြယ္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ကိုယ္ဟန္ရွိလူငယ္ေလးတစ္ဦးသည္ နန္းတြင္းအမွုထမ္းဝတ္႐ုံဝတ္ဆင္ထားေလသည္။ အာ႐ုံစူးစိုက္ထားဟန္ရွိေသာ ပန္းခ်ီဆြဲ​ေန​ေသာသူသည္​ ပုံတူဆြဲျခင္းအမွုကိုအဆုံးသတ္လိုက္နိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ခပ္ေရးေရးျပဳံးမိေလ၏။

"ယြမ္ဖူေရ ဒီကိုလာၾကည့္ပါဦး ကိုယ္ေတာ္ဆြဲထားတာကို မင္း,တူတယ္လို့ မထင္ဘူးလား?" အပါးေတာ္အျမဲအခစားဝင္ရတဲ့ အတိုင္ပင္ခံယြမ္ဖူကုန္းကုန္းကို ရႊမ္းရန္းဟန္ကေမးလိုက္သည္။

ယြမ္ဖူဟာအိမ္ေတာ္ထိန္းျဖစ္ခဲ့တာ ႏွစ္၃၀ေက်ာ္ရွိေနပါၿပီ။ သူဟာ ဧကရာဇ္မင္းအသက္ထက္မ်ားစြာႀကီးသူျဖစ္၍ မ်က္ခုံးေမႊးႏွစ္ခုဟာႏွင္းလိုျဖဴေဖြးေနၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာမွာလည္း အေရးအေၾကာင္းေတြနဲ႔ျပည့္ေနလို့ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

ယြမ္ဖူသူ႔စိတ္ထဲေလးပင္စြာသက္ပ်င္းခ်ရင္း
"ဧကရာဇ္,လင္းေကြ႕ယန္ရဲ့အသြင္အျပင္က မသဲမကြဲျဖစ္ေနပါေသးတယ္" လို့သူကျပန္ေျဖလိုက္သည္။

"ဘာလို့မ်ားပါလိမ့္" ရႊမ္းရန္ဟန္ခ်န္ခပ္တိုးတိုးတိုးေလးၿငီးလိုက္မိသည္။ တကယ္ေတာ့လဲသူ႔မွတ္ဉာဏ္ထဲမွာ ဒီေကာင္ေလးရဲ့သြင္ျပင္ကိုေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။

သူနက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းေတြးမိေလမွ ေကာင္ေလးဟာထူးထူးျခားျခား ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးလွပက်ယ္ဝန္းတဲ့မ်က္လုံးေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္ဖို့ေကာင္းတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္စုံရွိေနတယ္ဆိုတာပါပဲ။ အႏွစ္၃၀ဆယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ေပမဲ့ အဲ့ညကထိုလူငယ္ေလးရဲ့ေသြးစြန္းေနတဲ့ေနာက္ဆုံးအျပဳံးနဲ႔ျမင္ကြင္းကို သတိရမိေလတိုင္း သူရဲ့ႏွလုံးသားထဲမွာတစ္စစ္စစ္နဲ႔ထိုးႏွက္မွုကို ဧကၠရာဇ္​ခံစားေနရတုန္းပါပဲ။