ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို

အခန်း ၁၇.၂

အခန်း ၁၇.၂

စိုင်းလောင်အာ သူ့ရဲ့အိတ်ထဲကနေ သူ့ ဂျာကင်အင်္ကျီကို ထုတ်လိုက်ပြီး ပစ်ပေးလာခဲ့သည်။ ကျန်းလော့ လက်မြှောက် ကာ ဖမ်းလိုက်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီ က မြှောက်တက်သွားခဲ့ပြီး သူ့ရဲ့ ကျစ်လစ်သောခါးနှင့် ဗိုက်သားတွေကို ပေါ်သွားစေတာကြောင့် ကောမန့်တွေ နောက်တခါ ပလူပျံသွားကြပြန်သည်။

ကျန်းလော့ ဂျက်ကတ်ကို ဝတ်လိုက်ပြီး ဇစ်ဆွဲလိုက်သည်။ လုယုံရိက မေးလိုက် သည်။

"ကျန်းလော့ ... မင်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလိုပုံစံဖြစ်သွားရတာလဲ"

[ဝိုး ကိုကိုလေးရဲ့ နာမည်က ကျန်းလော့တဲ့]

[အဲဒီ့အရူးနှစ်ယောက် ဘယ်ကျောင်းကို တက်ကြတာပါလိမ့်။ ငါ မှတ်မိပြီ ... ပိုင်ဟွာ တက္ကသိုလ်ပဲ]

[ငါ အပေါ်စီးကနေ ရိုက်ထားတဲ့ ဗီဒီယိုကို ကြည့်လိုက်ရတယ် ... ပိုင်ဟွာ တက္ကသိုလ်က လူတွေက တော်တော် တော်ကြတာ။ နောက်ဆုံးကျန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ယောက်က လုယုံရိနဲ့ စိုင်းလောင်အာ တဲ့ ... ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်က လည်း အလယ်အလတ်အဆင့်ရှိတယ်။ ဒါနဲ့ ဒီကျောင်းက ကျောင်းသားတွေကို ရုပ်ကြည့်ပြီးတော့ ရွေးတာလား]

ကျန်းလော့၏ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့် သည့် ဗီဒီယိုကို ကြည့်နေကြသည့်သူတွေက လည်း လုယုံရိနှင့် စိုင်းလောင်အာ ရဲ့ ကင်မရာတွေဆီ ပြေးလာခဲ့ကြသည်။

[အလှလေးနဲ့ ချီယယ် အဆင်ပြေကြရဲ့ လား။ သူတို့နှစ်ယောက် ‌တောထဲကို ဝင်ပြေးပြီးတော့ ပျောက်သွားတာပဲ တွေ့လိုက်ရတယ် ... ငါ လန့်သွားတာ သေမလိုပဲ]

[သုံးစားမရတဲ့ ဒရုန်း ... သုံးစားမရတဲ့ ပွဲစီစဉ်သူတွေ]

[ဟမ်။ ငါ ချီယယ်ကို မတွေ့မိပါလား]

ကျန်းလော့ နှင့် လုယုံရိတို့ တစ်ယောက် နှင့်တစ်ယောက် အပြန်အလှန် မေးခွန်း တွေ မေးပြီးနောက်မှာ ချီယယ်ကို သတိ ရသွားကြသည်။ သူ လှည့်ကြည့်လိုက် ချိန်မှာ မည်းမှောင်နေသော တောအုပ် နှင့် မြစ်ချောင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သည်အခြေအနေမှာတော့ ကောင်းကင် ဘုံရဲ့ ဘုရားသခင်တောင် ပြန်ရမည့် လမ်းကို မှတ်မိနိုင်မယ်မထင်ချေ။