ဒီအပြစ်သားက ရှင်သန်လို

အခန်း ၂၃

အခန်း ၂၃

ကျန်းလော့ ခုတင်အောက်ကို အချိန်အကြာကြီး ငုံ့ကြည့်နေခဲ့သော်လည်း ဘာကိုမှမတွေ့ခဲ့ပေ။ ညလယ်ခေါင်ကြီးမှာ သူ နည်းနည်းတော့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားမိသည်။

သရဲမက ဖုန်းကိုချသွားခဲ့ပြီး ဖုန်းလိုင်းပြတ်သွားခဲ့သည်။ ကျန်းလော့ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ပြန်လှဲကာ အတန်း၏အုပ်စုဖွဲ့ စကားပြောခန်းဖြစ်သော "တစ်ခုခုဖြစ်လျှင် အမွှေးတိုင်ကို ထွန်းလိုက်ပါ"အဖွဲ့ထဲကို အသံသွင်းထားတာ ပို့လိုက်သည်။

စကားပြောခန်းက သိပ်မကြာလိုက်ခင်မှာပဲ အသက်ဝင်လာခဲ့သည်။

[ ကောကျူ : ငါ ကျောချင်းကပ်ရပ် ဇာတ်လမ်းတွေအကြောင်းကို အရင်ကကြားဖူးတယ် ... သူ အိပ်ရာအောက်မှာများလား ]

[ ကျန်းလော့ : အိပ်ရာအောက်မှာ ဘာမှမရှိဘူး]

[ ကောကျူ : တာအိုဘုန်းကြီး၏ ရှော့ရသွားသောမျက်နှာ အီမိုဂျီ]

[ ဝမ်ယမ်လန် : ခွမ့်ကျိန်းနဲ့ ငါက အပြင်မှာရှိနေတုန်းပဲ ... လက်ရှိ အခြေအနေကတော့ တိုးတက်ခြင်းမရှိ]

ရွှီယန်၏အိပ်ရာစီ ကျန်းလော့ အကြည့်ရောက်သွားမိသည်။

ရွှီယန်၏ ခုတင်ခေါင်းရင်းနားမှာ ဖိနပ်တစ်စုံရှိနေခဲ့ပြီး ပေကျံနေသော ရွှံ့တွေက မနေ့ကထက်ပင် ပိုများလာခဲ့သည်။ အခုက မေလရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး မနေ့တုန်းက ရွာခဲ့သော မိုး၏သဲလွန်စတွေက ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီဖြစ်၏။ စိုစွတ်နေသောနေရာကို တမင်မသွားဘဲနှင့်တော့ အခုလို ပေကျံလာမှာမဟုတ်သလို ထိုကဲ့သို့သော နေရာမျိုးကိုလည်း ဘယ်မှာမှမတွေ့ရပေ။

စိုစွတ်တယ်၊ လွယ်လွယ်နဲ့လည်း ရေမခြောက်သလို၊ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ နေရာ။

[ ကျန်းလော့ : ရေဆိုးပိုက်တွေက ဘယ်နားလေးမှာလဲ

ရေဆိုးပိုက်တဲ့လား။

ရေကန်မှာ သဲလွန်စရှာနေခဲ့သော ဝမ်ယမ်လန် ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး တွေးလိုက်မိသည်။

"ဖြစ်နိုင်‌ချေရှိတယ်"

ကန်ပတ်ပတ်လည်ကို သေသေချာချာ ပတ်ကြည့်နေသည့် ခွမ့်ကျိန်းကို သူ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး အသံမြှင့်လိုက်၏။