Zawgyi Ver ငယ်ချစ်ပုံ​ပြင် - 竹木狼马 [Myanmar Translation ]

အခန်း ၂၃

"အျပန္အလွန္လုပ္မလား" ဖုရိက်ယ္က ေရေသာက္ရင္း သူ႕ကိုလွမ္းေမးလိုက္သည္။

"ဘာကို အျပန္အလွန္ လုပ္မလားလဲ" ဖုခြင္းက လဲေလ်ာင္းကာ ဖုရိက်ယ္ကို ဆက္တိုက္ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ေမးလိုက္သည္။

ဒီကေလးက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက လွပတာဆိုေပမယ့္ အခုလွတာနဲ႕ ငယ္ငယ္ကလွတာနဲ႕က မတူေတာ့ဘူး၊ မ်က္ႏွာကလည္း အဲ့ေလာက္မဝိုင္းေတာ့သလို ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ေသးေသးေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး မ်က္လုံးကေတာ့ ခုထိ ဝိုင္းဝိုင္းႀကီးႀကီးျဖစ္ေနတုန္းပဲ ဒါေပမယ့္ ငယ္ငယ္တုန္းကေလာက္ေတာ့ မဝိုင္းေတာ့ဘူးေပါ့ ႏွာတံကလည္း ငယ္ငယ္ကထက္ ပိုၿပီး ေပၚလာၿပီ...

"မင္းကငါ့ကိုခ်ီးက်ဴး၊ ငါကလည္း မင္းကိုျပန္ခ်ီးက်ဴးမယ္ေလ" ဖုရိက်ယ္က ဖန္ခြက္ကို ျပန္ခ်လိဳက္ၿပီး ဖုခြင္းေဘးနားမွာ သြားလဲေနလိုက္ကာ သူ႕ကို ျပန္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ခဏေနေတာ့ သူ ရယ္ၿပီးေျပာလာသည္ "ဖုခြင္း မင္းတကယ္ေခ်ာတာပဲ"

"အားရိုး" ဖုခြင္းက ေပ်ာ္႐ြင္စြာျဖင့္ "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"

ဖုရိက်ယ္ရဲ႕လက္ေတြက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚကို ဖြဖြေလးလိုက္ထိေနသည္၊ ဖုခြင္းမ်က္ႏွာေပၚက ႏြေးေထြးတဲ့ ကိုယ္ေငြ႕ေလးက သူ႕ကို အရမ္းစိတ္တည္ၿငိမ္ေစသည္။ လက္ကို ဟိုေ႐ြ႕ဒီေ႐ြ႕ အေပၚနဲ႕ေအာက္ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕လိုက္ ထိေနရင္း ေနာက္ဆုံး မ်က္ႏွာေပၚကို ျပန္ေရာက္လာျပန္သည္။

သူ ဖုခြင္း မင္းမ်က္ႏွာက အရမ္းကိုင္လို႔ေကာင္းတာပဲ လို႔ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ေျပာမထြက္ဘူး သူ႕ကို ဖုခြင္းက မင္း႐ူးေနတာလားလို႔ ဆဲလြတ္လိုက္မွာလည္း ေၾကာက္သည္။

လက္က ဖုခြင္းႏွာေခါင္းနားေလး ေရာက္သြားေသာအခါ ဖုခြင္းရဲ႕ ရႈထုတ္လိုက္တဲ့ အသက္ရႈသံက သူ႕လက္ေပၚကို ျဖတ္သြားၿပီး သူ႕စိတ္ထဲမွာ အဲ့တာက အရမ္းသက္သာသက္သာျဖစ္သလို ခံစားလိုက္ရသည္၊ ဒါနဲ႕သူလည္း သူ႕လက္ကို ဖုခြင္းႏွာေခါင္းကို ကိုင္ေနရင္း တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ထညစ္လိုက္သည္။

"ေဟ့" ဖုခြင္းက သူ႕လက္ကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ႏွာေခါင္းကိုပြတ္ကာ ငုတ္တုတ္ထထိုင္လာသည္ "မင္းဘယ္လိုေတာင္ အ႐ူးထနိုင္ရတာတုန္း အဲ့ေလာက္ ညစ္ခ်င္ေနရင္ မင္းဖင္ႀကီးပဲညစ္"