Just Married A Stranger

31: Gusto

"Good mor-." naputol ang sasabihin ko ng makita ko ang lumabas sa elevator.

"Ooow. I didn't expect to see you here Mrs.Sy? Bakit dito mo sa labas hinihintay ang asawa mo?" halata sa mukha ni Dimitri ang pagtataka at pagkagulat.This is so awkward.

"Well, aside from being his wife...I'm also his secretary." at nakita kong ngumisi siya sa sinabi ko.

"Possessive." bumulong siya pero hindi ganun kalakas para marinig ko.

"I wouldn't deny na hindi ako masaya na makita kita lalo na't hindi na kita makalimutan simula nung event." I was trying my best not to smile pero parang nakakabastos naman kaya ngumiti narin ako kahit papaano.

"Hindi mo na kailangan magsalita. Ngiti mo palang sapat na." magsasalita na sana ako para tanungin kung mayroon ba silang appointment ni Daniel ng bigla namang bumukas ang pinto sa likod ko.

Nakita kong kumunot ang noo ni Daniel ng makita si Dimitri pero pinatuloy parin niya agad ito sa office niya. Bakit kaya siya andito? Wala naman siyang nasasabi na may appointment silang dalawa. Nakakapagtaka naman.

Matapos ang isang oras ay lumabas narin si Dimitri kasabay si Daniel. Ang professional parin nilang tingnan kahit halatang may kakaibang aura sa kanilang dalawa.Nagpaalam ako kay Dimitri at ngumiti.Natawa naman ako ng hawakan niya ang puso niya na para bang nananakit...palabiro talaga. Nang magsara ang elevator ay bigla kong naalala na nasa may pintuan nga lang pala si Daniel. Tumingin ako sa kanya at mas lalong kumunot ang noo niya. Niluwagan niya ang neck tie niya tsaka pumasok ulit sa office. Problema nun.

Walang imik si Daniel hanggang sa makauwi kami. Baliw talaga tong lalaki nato minsan. Well, madalas pala. Dumiretso siya sa office niya dito sa bahay at hindi ko na nakita simula nun.

It was around 11pm nang bumaba ako sa kitchen at i-check kung may bawas ang tinira naming pagkain para kay Daniel pero ganun parin ang dami nito. Hindi pa siya kumakain simula kaninang tanghali ah. Baka nakatulog na yun at nalipasan na ng gutom.

Umakyat ulit ako at pinuntahan siya sa office niya. Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan at nagitla ng may magsalita.

"What do you want Shane?" tanong niya sa akin habang nakahiga sa sofa. Mukhang masakit din ang ulo niya kasi panay ang hilot niya rito.

"Ah...just checking on you. Hindi ka pa kasi kumakain eh. Gusto mo bang pagdalhan kita?"

"No need. Matulog kana ulit." at patuloy siya sa paghilot ng ulo niya.

Lalapit sana ako pero pinigilan niya ako. "Matulog kana Shane, I'm fine."

Napabuntong hininga nalang ako. Lumapit parin ako sa kanya hanggang sa makaupo ako. Inangat ko ang ulo niya at hiniga sa lap ko.

"What are you doing?" pagtataka niya.

"Kahit galit ako sa mga ginawa mo. Kahit galit ako sayo mismo. Asawa mo parin ako at ina ng anak mo kaya alam kong kailangan mo ako." at sinimulang hilutin ang ulo niya.

Hindi siya sumagot sa sinabi ko marahil hindi niya kayang makipag-usap ng matino ngayon. Unti-unting nawala ang kunot ng ulo niya at makalipas ng ilang minuto ay nakatulog narin siya. Aalis na sana ako pero mahigpit palang nakahawak ang kamay niya sa hita ko. Natawa nalang ako.

Nahirapan na akong makatulog ulit kaya ng mahimbing ng natutulog si Daniel ay kinuha ko ang isang bote ng rhum na nasa cabinet niya at ininom ito. Hindi naman siguro siya magagalit dahil may bawas narin ito. Binuksan ko ang bintana at nakatanaw lang sa labas habang umiinom.

Medyo nahihilo na ako pero gusto ko paring maginum. Kukuha na sana ako ng panibagong bote ng biglang may humila sa akin.

"Lasing kana. Tama na."

"I-I'm not. Nahihilo pero hindi...hindi ako lasing."

"Look lasing kana nga." gusto kong makita ang reaksyon niya pero hindi na siya malinaw sa paningin ko.

"No Daniel. Please...one last shot please. Yung pinaka-hard mong rhum. Please." feeling ko nag-beautiful eyes ako pero hindi ko na sigurado.

Kahit hindi nanaman ako sigurado ay napansin kong ngumiti siya at napailing."Okey hon. Last glass and that's it." feeling ko tumango ako sa kanya na parang aso at napangiti nanaman siya.

Dinala muna niya ako sa kwarto namin bago niya ibigay sa akin ang baso ng rhum. Sa couch sana siya hihiga pero hinila ko siya papuntang kama.

"You're drunk hon. It's better if I sleep in the couch."

"Why? Lagi naman tayong magkatabi matulog. Ano naman kung lasing ako?"

"Hon, I'm not sure if I can control myself."

Umupo ako ng nakaharap sa lap niya at ininom ang huling glass ng rhum. I so freaking want him right now. I guess I miss him too.

"Then don't control yourself." and I kiss him on his neck then to his jaw and then to his so kissable lips.

Naramdaman kong ngumiti siya at hinawakan ang magkabilang pisngi ko para titigan ako.

"I'm quite sure your not gonna like it kapag nalaman mo ito bukas."natatawa niyang sabi sa akin.

"Can you just shut up hon." at natawa nanaman siya. In just a second ay nakaibabaw na siya sa akin and was kissing me so good that I don't want him to stop.

That night was the best of the best! I'm sure I'll remember it.

Nakakailang alarm na ang phone ko pero hindi ko mapatay dahil hindi ko mamulat ang mata ko. Ang sakit grabe. Ang sakit ng ulo ko at ng...Oh my! Bakit masakit din yun?

Napa-upo agad ako at nanlamig ng natanggal ang kumot sa pantaas ko. Oh.My.Freaking.Gosh. I knew it. I don't really trust myself when I'm drunk.

Eksakto namang lumabas si Daniel sa c.r na naka-polo and jeans.

"Ahh...Hon, masama ba ang pakiramdam mo? Gusto mo ba ng gamot? Tubig? Breakfast?" nahihiya pa niyang tanong sa akin.

"Okey lang ako. Medyo masakit lang ulo ko at..."

"At?" napangisi siya.

"Wala. Maliligo na ako para makasabay ako sayo."

"Kailangan mong makapagpahinga. I'm quite sure your tired so just stay here." and he kissed the top of my head.

"Wala akong maalala." mahina kong sabi.

"You don't need to remember it. Nagsisisi kaba?"

Napaisip ako sa tinanong niya. Hindi ako nakapagsalita kaya umiling lang ako sa kanya. I saw him smile and kissed me on my lips.

"Again, you don't need to remember. We can make love over and over again as long na gusto mo."

"Gusto mo bang ulitin natin ulit ngayon?" tiningnan ko lang siya ng masama at natawa siya.

Palabas na sana siya pero hindi ko mapigilang magtanong. "Bakit...bakit ka ganun kahapon? May problema kaba?"

Napaisip siya sa tanong ko pero sinagot parin ako."I just thought that you like him too."

"Sino? Si Dimitri?" seryoso siyang nakatingin sa akin at tumango.

"Bakit mo naman nasabi yun?"

"Sa tingin ko hindi mo napansin pero iba ka makatingin sa kanya. Kahit sinabihan na kita nung nakaraan ay nagawa mo paring ngumiti sa kanya. Hindi ko lang talaga nagustuhan ang nakita ko at kaysa pagsabihan pa kita about dun ay nanahimik nalang ako dahil for sure mag-aaway lang tayo."

Gusto kong lumapit sa kanya at halikan siya pero hindi ko pa magawa. Ayaw kong gawin iyon dahil mayroon parin akong galit sa kanya. Oo nga't may nangyari sa amin kagabi pero wala ako sa tamang katinuan.Gusto ko munang maayos lahat. Gusto kong mabura muna ang kung anong galit na meron ako sa kanya. Gusto kong ready na talaga akong sabihin na mahal ko parin siya.